Nasıl da düzelmişti her şey. Kan durmuştu. Şehit haberleri gelmiyordu. Askerler yine tedirgin ama eskisi kadar endişeli bir şekilde uğurlanmıyordu Güneydoğu'ya. Belirsizliklere, soru işaretlerine rağmen çözüm süreci, barışı kalıcı kılmak adına umut veriyordu. Her şey normale dönmeye başlamıştı. Ne oldu da hain suikastlar, alçak pusular, kalleş tuzaklar yeniden hortladı?
PKK neden ailesinin tek umudu, geleceği olan yoksul Anadolu çocuklarını katletmeye başladı?
PKK'nın amacı ne? Kime hizmet ediyor?
Kimin adına kan döküyor?
Ona en yakın parti son yılların en büyük başarısını gösterdi, Meclis'e girmedi mi?
İstedikleri bu değil miydi?
Şimdi ne olacak?
Amaç ne?
Durmayan bu kanın üzerine ne inşa edilecek?
Şu anda Güneydoğu'da görev yapan tüm güvenlik güçleri ve memurlar ölüm korkusunu yaşıyor. Yöre halkı da öyle. Çocuklar ölüyor. Büyükler ölüyor. PKK kendi yakınlarının canını da hiçe sayıyor. Ve bir mektup sosyal medyada kanayan yüreğimizi daha da karartmaya devam ediyor...
DAĞLICA'DA BİR KARAKOL
06.09.2015. Saat sabaha karşı 04.30...
Koğuştaki bir kaç tıkırtıyla uyandım. 3 gündür atlatamadığım gribin etkisi hala üzerimdeydi. Koldaki arkadaşlarım ben hastayım diye beni yanlarında götürmek istemediler. O yüzden benden habersiz Dağlıca Karakolu'na çıkıp, PKK tarafından kapatılan Yüksekova- Hakkari yolunu açacaklardı.
Saat 05:10. Kol çıkmak üzere. Gelmemi istemedikleri halde kalkıp hazırlanışım, Kobra'nın yanına kadar gelişim rahatsız etti hepsini. "Sen hastasın gelme. Silah kaydın var bugün burada kal" dedi Tilki. Israrımda diretmem üzerine komutanımın dudaklarından dökülen 4 kelime çınladı kulaklarımda, "Sana emrediyorum. Burada kalacaksın!" Saat 15:00. Dağlıca Karakolu'na baskın olduğu yönünde asparagas olmasını umduğumuz bir haber geldi.
Saat 19:00. Dağlıca Karakolu'yla irtibat kesildi. Ulaşamıyoruz. Arkadaşlarım ve komutanım telsize cevap vermiyorlar. Frekans ayarlı değildir diye teselli umup yine de tedirgin bir şekilde haber bekliyorum.
ŞEHİT HABERLERİ
Saat 20:35. Dağlıca'dan şehit haberleri gelmeye başladı. Korkum, ekmeğimi suyumu paylaştığım, bayat ekmeği 3 kişiyle yediğim, aynı golde beraber bağırdığım aynı sigarayı içtiğim o güzel insanların beni terk etmeleri.
Saat 22:40. Yan ranzada yatan TİLKİ ŞEHİT!
Alt ranzada yatan botlarımı saklayan HOCA ŞEHİT!
Koğuşun en küçüğü TERLİKSİ ŞEHİT!
Ula Ankaralı alt devreler gelecek uşağım diyen LAZ ER ŞEHİT!
Kol Komutanım Teğmen Kırgız YARALI!
Yorganımı çekiştiren Kobracı MURAT ŞEHİT!
Kardeşinin düğünü için gün sayan ARAP MERT ŞEHİT!
Şahin grip. Şahin gidemedi. Şahin'in yası var bugün. Şahin yaralı.