Bu aktaracağım olayı, çok seneler önce bir meslektaşım anlatmıştı. Güneydoğuda küçük bir yerde çalışırken yaşanmış gerçek bir olay.
Adam çocuklarını aşıya getirmiş. Sıra ile çocukların aşıları yapılırken adam 18. çocuğunun adını hatırlayamıyor. Doktor da adamın ilgisizliğine kızıyor ve sitem ediyor: "Pes yani, insan çocuğunun adını unutur mu?"... Adam da "Doktor bey 1-2 tane değil ki, 18 tane, unutuyor insan" diye kendini savunuyor. Doktor, "Peki ama niye o kadar çok çocuk yaptın" diyor. Adam savunmaya devam ediyor: "Sizin yüzünüzden doktor bey. Biz eskiden çocuk sahibi olunca mezarını da hazırlardık. Şimdi siz aşı yapıyorsunuz, tedavi ediyorsunuz, eh bütün çocuklar yaşıyor. Yani suç sizin...."
Geçenlerde gezmek amacıyla Urfa'ya gitmiştim. Sokaklarda çıplak ayaklarla dilenen bu kadar çok çocuğa başka hiçbir yerde rastlayamazsınız. Adamın biri sevabına dağıtmak için arabanın arkasında ekmek getirmiş. Çocuklar sürü halinde ekmekleri kapışıyorlardı. Konak Meydanı'nda buğday attığınız zaman güvercinlerin birbirlerinin üzerinden beslenmeye çalışmaları gibi, çocuklar da ekmek kapmaya çalışıyorlardı. 1-2 ekmek kapan çocuk uzaklaşıyordu. Böyle bir manzaraya başka hiçbir yerde rastlamamıştım.
EHLİYET ALMAK DAHA ZOR
Araç kullanmak mı daha önemlidir, yoksa çocuk sahibi olmak mı? Araç kullanmak istediğiniz zaman kursa gitmelisiniz. Kursta size araç kullanma ile ilgili ders verilir ve bizzat araç kullanma öğretilir. Sonunda bir sınava girersiniz. Başarılı olursanız ehliyet alırsınız ve ancak o zaman araç kullanabilirsiniz. Ama çocuk sahibi olmak için hiçbir kursa veya ehliyete gerek yoktur.
Hele hele "Saldım çayıra, mevlam kayıra" mantığı içindeyseniz, çocuk sahibi olmak çok daha kolaydır. Oysa bilinçli ve normal bir insan çocuk sahibi olurken, o çocuğu nasıl büyüteceğini düşünmelidir. Okutabilecek mi? Onun bir meslek sahibi olmasını sağlayabilecek mi? Çocuğun kendisine ve topluma hayırlı bir birey olması daha başlangıçta göz önünde bulundurulmalıdır. Ama 18 tane çocuk sahibi olan bir babanın bunları düşündüğünü hiç sanmıyorum.
CEZA DEĞİL EĞİTİM
Son zamanlarda çocuklara yönelik tecavüz ve cinayet olayları çok arttı. Bütün tecavüz ve cinayetler kötüdür. Ama çocuklara yönelik tecavüz ve cinayet olayları çok, çok daha kötüdür. Böyle bir olayı duyunca, içimizi acı bir duygu ve daha sonra da faile yönelik bir öfke kaplar. Şimdi de Meclis'te bu tür olaylara verilen cezaların çok artırılması planlanıyor. Oysa cezalar asla suç işlenmesine engel olamaz. Suç işlenmesine engel olabilecek tek yöntem eğitimdir. Anne babaların, öğretmenlerin ve hatta anne ve baba olacakların eğitilmesi gerekir. Rastgele çocuk sahibi olmak değil ama bilinçli çocuk sahibi olmak ve bilinçli yetiştirmek teşvik edilmelidir.