12 yıl boyunca Teksas Eyaleti Ceza İnfaz Kurumu'nda çalışan Lyons, görevi gereği bölgede gerçekleşen her idamı izledi.
Giriş Tarihi: 8 Mayıs 2018 09:29
ABONE OL
BU GALERİYİ PAYLAŞ
Teksas'ta rekor sayıda idam
1972 yılında ABD Anayasa Mahkemesi acımasız bir ceza yöntemi olduğu gerekçesiyle ölüm cezasını askıya aldı. Teksas eyaleti 2 yıldan az bir süre sonra ölüm cezasını geri getirdi ve yeni idam yöntemi olarak zehirli iğneyle infazı tanıttı. 1982 yılında Charlie Brooks iğneyle idam edilen ilk mahkum oldu.
2000 yılında Teksas 40 kişiyi idam etti. Bir yıl içinde bir eyalette uygulanan ölüm cezası için bu bir rekordı.
Lyons Hunstville Item gazetesinde muhabir olarak çalışırken bunlardan 38'ine tanıklık etti.
"Notlarıma yeniden baktığımda bazı şeylerin beni rahatsız ettiğini görebiliyorum. Bunları kafamdaki bir valize doldurdum ve bir köşeye itti. Devam etmemi sağlayan hissizlik haliydi" diyor Lyons.
Lyons'un eski notlarını okurken dünyevilikleri okuru şaşırtıyor. Bir anne ve kızını öldüren Carl Heiselbetz Jr, idam sedyesinde hala gözlüklerini takıyordu.
Eşlerini bahçesine gömen Betty Lou Beets'in çok ufak ayakları vardı. Eşinin annesini ve anneannesini öldüren Thomas Mason ise Lyons'un büyükbabasına benziyordu.
"Birinin hayatının son dakikalarını ve ruhunun bedeni terk etmesini izlemek asla dünyevi ve normal değil. Ancak Teksas mahkumları o kadar sıklıkla idam ediyordu ki olay tiyatral olmaktan çıkmıştı" dedi Lyons.
Son titremelerini izledi
Michelle Lyons işini hafife almıyordu. 2001 yılında Teksas Ceza İnfaz Kurumu'nun iletişim bölümünde çalışmaya başladığında görevleri daha külfetli hale geldi.
Lyons süreci birinin uykuya dalmasına benzetiyor. Kurbanların yakınları içinse bir hayalkırıklığı yaratıyor. 1924 ile 1964 yılları arasında 361 mahkumun idam edildiği elektrikli sandalye ise iğneden çok daha tiyatral.
Lyons af için çaresizce çırpınan mesajları, özürleri ve masumiyet iddialarını, İncil'den bölümleri, rock şarkı sözlerini hatta şakaları bile iletmekle görevliydi. 2000 yılında Billy Hughes idamından önce "Eğer topluma borcumu ödüyorsam, bana bir iade ya da indirim yapılmalı" demişti.
Lyons mahkumların son nefeslerini, son öksürüklerini, titremelerini izledi. Öldükten sonra morlaşmalarını da.
Dünyanın her yerinden Lyons'a mektup ve e-posta yağıyor. Bazıları onu "devlet destekli cinayete" katılmakla suçluyor.
"Amerika dışındaki dünya insanları idam ediyor olmamızı garip buluyor. Avrupalı gazeteciler infaz yerine "öldürme" ifadesini kullanıyor. Bizim cinayet işlediğimizi düşünüyorlardı" diyor Lyons.
İdam cezası almış ancak infazını uzun süredir bekleyen erkek ya da kadın mahkumları da yakından tanıma fırsatı bulduğunu söylüyor Lyons. Bunlar arasında seri katiller, çocuk katilleri ve tecavüzcüler de var. Bunların hepsinin canavar olmadığını hatta bazılarından hoşlandığını ve özgür olsalardı arkadaş bile olabileceklerini düşünüyor.
'Kurbanın ailesi olsaydım ben de idam isterdim'
2002 yılında fedral bir yargıcın babasını öldüren 17 yaşındaki Napoleon Beazley'nin idamından sonra Lyons eve gidene kadar ağlamış.
"Napoleon'un artık sorun çıkarmayacağını düşündüm. Toplumun daha verimli bir üyesi olabilirdi. Temyiz taleplerini kazanacağını umuyordum. Ama bunu düşünmekten de suçluluk duyuyordum. Bu berbat bir suçtu. Eğer ben de kurbanın ailesi olsaydım onun idam edilmesini isterdim. Napoleon'a karşı sempati duyma hakkım yok muydu?"