İYİLİK- KÖTÜLÜK

Yaşlı kızılderili reisi kulubesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki kurt köpeğini izliyordu.
Köpeklerden biri beyaz ve biri de siyahtı. Oniki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli köpekler dedesinin kulübesi boğuşup duruyorlardı.
Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı iki kurt köpeğiydi bunlar.
Çocuk kulübeyi korumak için bir köpeğin yeterli olduğunu düşünüyordu.
Dedesinin ikinci köpeğe neden ihtiyaç duyduğunu ve renklerinin neden illa siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu.
Merak ettiklerini dedesine sordu ve dedesi de gülümseyerek torununun sırtını sıvazladı.
- "Onlar benim için iki simgedir evlat" - "Neyin simgesi?" diye sordu çocuk.
- "İyilik ve kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm.
Onun için yanımda tutarım onları" Çocuk sözün burasında:
"Mücadele varsa kazananı da olmalı" diye düşündü. Ve her çocuk gibi bitmeyen sorularına bir yenisini ekledi.
- "Peki sence bu mücadeleyi hangisi kazanır?" Bilge reis derin bir gülümsemeyle baktı torununa - "Hangisi mi evlat?
Ben hangisini daha iyi beslersem." Her insanın içinde birbirine zıt duygu ve düşünceler birarada ve beraberce vardır. Diyalektikteki zıtların birliği ilkesine uygun olarak artı eksi ile beraberdir. Her insanın içinde olumlu ve olumsuz özellikler bulunur.
Biri ne kadar ön planda ise diğeri de o oranda geri planda kalır.
Sonuç olarak insanlar ne korktuğumuz kadar kötü ne de sandığımız kadar iyidir.
Kavga eden köpeklerin sembolize ettiği iyilik ve kötülük iç dünyamızda da mücadeleye devam eder.
Bu gerçek tüm insanlar için aynen geçerlidir. Dolayısıyla en önemli nokta bizim hangi yanımızı beslediğimizdir.
Genleriniz ile gelen kişilik özelliklerinizi değiştiremezsiniz ama tercihleriniz sizin elinizdedir.
Örneğin zor durumda olan birisine elimizi uzatmak veya tekmeyi vurmak. Birçok insanın, böyle bir durumda beyninin içinde bir mahkeme heyeti kurulur. Lehte veya aleyhte görüşler savunmalarını yaparlar. Elimi uzatayım mı? O buna layık mı?
Zor durumda olan ben olsaydım o bana elini uzatır mıydı?
Ona bu iyiliği yapacağım ama ya sonrası? Bu soruların her biri ile bir roman yazılır.