Öncelikle şanlı tarihe sahip asırlık çınarların Göztepe ile Altınordu'nun mücadelesini ayrı bir heyecanla izlediğimizi söylemeliyiz. Ezeli rakipler arasındaki maçlar her zaman renkli ve zevkli geçmiştir. Dün de heyecandan gittik geldik. Futbol ve goller karşılıklıydı, A.Ordu iki kez öne geçti, Göztepe bırakmadı.
Maçın 90 dakika ve artıları olduğunun bilinciyle son derece değerli bir galibiyet aldı. Ama her iki takım taraftarları arasında ilgi yönünden uçurumlar bulunduğu söylemeliyim.
Göztepeli taraftarlar büyük kalabalıkla öylesine ateşliydiler ki, tam tabiriyle ölüyü diriltecek cinsten. Zaten onların maç boyu büyük desteği olmasaydı, Göztepe nasıl bir netice alırdı bilemem. Altınordu gibi güzide bir kulübümüzün ise bu seyirci eksikliğine mutlaka bir çare bulması gerek. 1965'lerde Alsancak'ta 15 bin seyirciye oynayan Şeytanlar'ın böylesine gençlerden kurulu başarılı bir kadro varken, 100 kişiyle oynaması gerçekten üzücü. Dün geceki maç öncesi favori Göztepe'ydi ama ilk bölümde iyi mücadele eden, neticeye gitmek isteyen, kollektif futbol oynayan taraf Altınordu'ydu.
Bu arzulu futbol Emre Kaya'nın güzel golüyle ürünlendi. Ancak Göztepe'de dün Gökhan Karadeniz rüzgarı vardı. Segbefia'ya güzel ortasıyla golü attıramadı ama, ardından harika bir şutla denkliği sağlayıverdi. Altınordu biliyorsunuz, yabancı futbolcu oynatmamakla ünlenen, alkışlanan bir takımımız. Dün de yardımlaşmanın güzel örneğini verdiler. Ben Göztepe'nin yabancılarını dikkatle izledim, tam bir fiyasko. Gosso döküldü, Kone ilerde çakılı top, ayağına pozisyon gelecek de vuracak, vurdururlar mı ? Biraz Segbefia'yı bundan sonraki maçlarda iş yapar gördüm. Bunlara dökülen paralara yazık özetle. A.Ordu 2-1 öndeyken ikinci yarıda oyuna katılan defans oyuncusu Lokman'ın 2-2 yapması, artılarda da Umut'un nefis golü Göztepelileri havalara uçurdu, gitmiş denilen maç geri gelmişti. Göztepe iki haftada topladığı 4 puanla zirve yarışına ismini yazdırdı.
Ala Altınordu'nun bu iyi futbolla ligde korkulu rüya yaşamayacağından da eminim.