Derbi ruhuna...

Göztepe ve Karşıyaka için kritik, İzmir için dramatik bir maçtı. Göztepe kazanırsa Play-Off ihtimalini sürdürecek ve belki de o ihtimali ileride Süper Lig'e dönüştürecekti... Karşıyaka için ise durum çok vahimdi. Alınacak üç puan kanayan yaraya merhem, belki de dirilişe vesile olacaktı. Sonuçta biri sevinecek, diğeri üzülecekti. Acı ama gerçek. Yine biri diğerinin mutsuzluğundan mutluluk üretecek geçmişe dem vurup intikam almış olacak, diğeri mağdurları oynayıp kaderiyle baş başa kalacaktı. Kural buydu ve sonuç ne olursa olsun kaçınılmazdı. Tıpkı Göztepe'nin küme düştüğü dönemde mutsuzluktan mutluluk üreten fanatiklerin lokma döktürüp, Çarşı'da tabut gezdirdikleri, bir diğerinin 6-2'lik maçtan sonra havuzda parti düzenledikleri gibi kaçınılmaz; bir o kadar da dramatikti. Sonuçta yıllar geçti roller değişti.
Kader sillesini bu kez diğerine vurdu. Olan ise bizim yere göğe sığdıramadığımız derbiye oldu. Yıllar sonra bulduğumuz belki de 'Süper Lig'e taşırız' dediğimiz derbi acemilerin ve fanatiklerin yüzünden telef oldu.
Niye yalan söyleyeyim dün Göztepe adına sevindim ama İzmir adına üzüldüm... Çıkan olaylara, yaşanan drama, üzüntüden nemalananlara, insanlığını unutanlara, fanatizme esir kalanlara. İçim sızladı, belki de istemeden yıllarca hasret kalacağım dünya derbisiyle vedalaştım kendimce... Aslında perşembenin gelişi çarşambadan belliydi.
Aslında Karşıyaka umutlarını derbi öncesinde yitirmişti. Aslında kağıt üzerinde de, saha üzerinde de Göztepe'nin kazanacağı belliydi. Çünkü Karşıyaka baştan kendi kendine yenilmişti, kendini tüketmişti. Göztepe bunun için hiç çaba sarfetmemişti. O önüne gelen fırsatı değerlendirdi. İlk kez bir derbi üç ihtimalli değildi, KSK zaten yenilmişti.
Dünkü maç sadece Göztepe ile Karşıyaka arasında oynanan bir maçtan öteye gitmedi, buruk ama dramatikti. Ne diyelim.
Karşıyaka dilerim ligde kalmayı başarır, Göztepe'de yakaladığı bu fırsatı coşkuya dönüştürür. Neden olmasın?. Biz de herkes gibi böyle diyelim, ya da deyip geçelim...