İzmir, CHP'nin güvendiği bir kent. Bu gerçek, geçtiğimiz son seçimde de kendini gösterdi ama genel sonuçlar üzerinde ilk ciddi isyan da bu kentten çıktı.
Karşıyaka da CHP'nin her seçimde yüzünü ağartan bir ilçe.
İşte bu ilçenin CHP'lilerinden bir grup "Hemeen yeni bir Kurultay..." diye yola çıkarken, bir başka grup da:
"Telaşa ve aceleye lüzum yok" diyor ve ekliyor:
"Genel Merkez yönetimi olağan Kurultay gündemini açıklamalı. Örgütün yapılanması bu çerçeve içinde gerçekleştirilmeli. Yenilenmiş üyeler, bütün üyelerin katılımı ile bir önseçim."
Bu görüşü savunanların başında Recai Acar var.
***
Bir başka CHP'li Tufan Atakişi de, CHP'deki son durumu görsel medyada şöyle değerlendiriyor. Okuyalım:
* Ey CHP'yi yönetenler,
Eğer bu ülkeye hak, hukuk, adalet ve demokrasi getirmek, Türkiye'yi yönetmek gibi bir amacınız varsa yeni bir yol haritası çizmek zorundasınız.
* Öncelikle bütün üyelerinizi sıfırlayınız.
Böylelikle taşımakta olan yükünüz hafifleyecek, mezar taşı gibi ağırlıklardan da kurtulmuş olacak ve arınacaksınız.
* Ardından yeniden üye kaydına ama gerçek üye kaydına başlayıp katılanların hepsine eşit uzaklıkta olunuz.
Bu Partideki ağalık sistemine de son verecektir.
* Ardından yeni üyelerin katılımıyla yetkili organlarınızı, ama tüm üyelerin katılımıyla adil bir seçim sistemi ile belirleyiniz.
Vatandaş, hak, hukuk, adalet ve demokrasinin önce Cumhuriyet Halk Partisine geldiğini görmeli ve yaşamalıdır.
Ardından bu Parti'nin Türkiye'yi yöneteceğine inanacak ona göre duruş ve eylem koyacaktır.
* Atatürk'ün kurduğu Cumhuriyet Halk Partisi'nin gerçek anlamda bir değişime ihtiyacı ve tekrar "Türkiye ve Cumhuriyet için umut" olma zorunluluğu vardır.
Arap Osman'ın artık bir mezar taşı var
"Biz KSK için doğduk, onun kucağında ölmek isteriz. Yeşil-Kırmızıdan başka aşkımız olamaz. Benim doğduğum, büyüdüğüm, okuduğum, ecdadımın gömülü olduğu yerdir Karşıyaka. Babamın vatanıdır. Bu yüzden KSK'liyiz."
Bu sözlerin sahibi Osman Ateş'ten başkası değil.
***
Karşıyaka taraftarı denildiğinde akla gelen isimlerin başında "Arap Osman" (Ateş) gelir. 1950'lerin başından 80'lerin sonuna kadar Karşıyakamızın hızlı delikanlısı oldu. Hem sporcu, hem yönetici hem de taraftar olarak tüm sevgisini Karşıyaka'ya verdi. Hayatının her günü bir olay, her olayı ayrı bir hikaye oldu.
Arap Osman'ın ailesi 1700'lerde Sudan'dan Türkiye'ye gelmiş. Arap Osman 1932 yılında doğdu. Çocukluğunda yüzmeye yatkınlığını gören Merhum Şerif Çapın elinden tutup Genel Kaptan Boyacı Hüseyin'e götürdü. 9 yaşında Kaf Sin Kaf'ın lisanslı yüzücüsü oldu. 100, 400 ve 1500 m'lerde Türkiye şampiyonlukları kazandı.
14 Ağustos 2003 tarihinde 71 yaşında erken sayılabilecek bir yaşta aramızdan ayrıldı. 15 Ağustos günü sessiz ve sade bir törenle annesi Zehra hanımın üzerinde ebedi istiratgahına kavuştu. Karşıyaka'nın delikanlılık tarihinin kilometre taşı olan Arap Osman'ı bugün de rahmetle anıyoruz.
***
Karşıyaka 1912 Derneği yöneticilerinden Yücel Çağatay'dan bir müjde:
"Merhum Arap Osman'ın annesi Zehra hanımın üzerine defnedildikten sonra maalesef bir mezar taşı olmadı. Biraz geç olsa da fark ettik. 1912 Karşıyaka ailesi olarak bir büyüğümüze daha vefamızı yerine getirmeye çalışıyoruz. Onu bugün rahmetle anacağız."
küpe
Deniz sakin olduğu zaman, dümeni herkes tutar.
P. Syrus
günün fıkrası
Kardinal'in ruhu
14. Louis'in nedimelerinden biri, Kral'ın huzuruna meyus bir tavırla girdi. Ahlaksızlığı ve riyakarlığı ile ünlü bir kardinalin ölümünü haber vermek istedi.
"Haşmetmeabım, Kardinal hazretleri az önce ruhunu Tanrı'yı teslim etti" dedi.
Kral üzgün olmayan bir sesle cevap verdi:
"Hiç zannetmem. O ruhu Tanrı kabul etmiş olsun..."
laflama
* Süleyman Demirel'in "Konuşan Türkiye" özlemi gerçek oldu. Millet çatur çutur cep telefonlarıyla konuşuyor baba!
* Dam üstünde saksağan. Verin bana hemen bir sapan!
* Kızım sana söylüyorum gelinim anlamadı. Kulaklıkla müzik dinliyor!
* Dağcılık serüvenimi ZİRVEDE sonlandırmayı düşünüyorum!
* Babalar çocuklarına hep kotlu çıkar. Çocuklar büyüdüklerinde babalarına bir koltuk takımı almazlar!
* Cemile'min gezdiği dağlar meşeliydi. Şimdi o dağlarda meşe mi kaldı?
İbrahim Ormancı'dan