Yıl 1960. Bir grup üniforma giymiş eşkıya 27 Mayıs darbesini yapıyor. Hem de bu darbe önce Türk Ordusu'na karşı yapılıyor. Ordu'nun Genelkurmay Başkanı Harp Okulu'na götürülüyor ve genç teğmenlere tokat attırılıyor. Sonra da idam cezasına mahkum ediyorlar. Ardından ordunun omurgası olan binlerce subay tasfiye ediliyor. Doğrusu ben yakın zamana kadar 27 Mayıs denilen kötülük hareketinin sadece Ordu'ya ve sivil hükümete karşı darbe yaptığını sanıyordum.
Oysa yeni öğrendim ki, meğerse 27 Mayıs aynı zamanda yargıya karşı yapılan bir darbeymiş. 27 Mayıs'ta Danıştay'ın yarısı tasfiye edilmiş, biliyor musunuz? Yargıtay'ın üçte biri aynı şekilde tasfiyeye uğramış. Niçin? Çünkü o tasfiye edilen hakim ve savcılar gerçekten hukuka bağlı ve darbe hukukunu benimsemeyen onurlu insanlardı da ondan.
***
Yıl 1974. Bülent Ecevit rüzgarının estiği günler. CHP'nin içinde ve dışında tartışmalar var. Aşırı solun CHP'yi ablukaya aldığı yıllar. Onları yönetmekte zaman zaman acze düşen Ecevit, bir gün ağzındaki baklayı çıkarıverdi. Söylediği eksiksiz şuydu: "Bizim yargımız devrimcilerin elindedir, korkmayın!"
İşte budur, dünü ve bugünü anlamanın en kısa yolu bu cümlede söylenene bakmaktır. 1960'da bir kanlı ve alçak darbeyle oluşturulan yargı düzeni ara darbelerle o günden bugüne devam ettirilmektedir. Bağımsız olan ama asla tarafsız olamayan yargı işte bu "devrimci" yargıdır.
***
Yıl 1994. DYP ve SHP koalisyonu ülkeyi yönetiyor. Mezhepsel kimliğini öne çıkarmasıyla tanınan Mehmet Moğoltay Adalet Bakanı. Onun döneminde çok miktarda hakim ve savcı alınacak. Ve alınıyor, alınan hakim ve savcılarda aranan iki kriter var: Birincisi solcu olacak, Alevi ve solcu olursa ayrıca tercih sebebi. Ve demokratik bir hukuk devletinde herkesin gözü önünde bu facia yaşanıyor.
Çiller iktidarı kaybetmemek için hiç sesini çıkarmıyor. O yüksek yargıda tık yok. En önemli eleştiri yine CHP'nin içindeki aklı selim sahibi, hukuka inanan insanlardan geliyor. Bu eleştirilere karşı bu operasyonu en gözü kara biçimde gerçekleştiren Mehmet Moğoltay ne dese beğenirsiniz? "Ne yani MHP'lileri mi alacaktım, tabii ki kendi partilimi, tabii ki solcuyu, tabii ki Alevi'yi alacaktım ve bundan onur duyuyorum."
Bu tarihe geçecek söz bugün yaşananlara yeterince ışık tutmuyor mu?
***
Yıl 1997. 28 Şubat darbesinin karanlık günleri. Genelkurmay Karargahı'ndan tüm yargı camiasına bir talimat geliyor. "GKB'na geleceksiniz ve size verilecek irtica brifingini dinleyeceksiniz" deniyordu talimatta. Adalet Bakanlığı yayınladığı genelgede bu talimata uyulmamasını, uyulduğu takdirde işlem yapılacağını belirtti. Kimse dinlemedi Adalet Bakanlığı'nı. O koca koca yargıçlar GKB'na gittiler ve esas duruşta, utanmadan irtica brifingi dinlediler, talimat aldılar. Üstelik Anayasa'nın 138. maddesi orada durup dururken. İşte bugün hukuk düzenine karşı darbe yapanlar, o gün otobüslere binip karargaha gidenlerdir.
***
Yıl 2010. Türkiye demokratikleşiyor. Türkiye özgürleşiyor. Türkiye çetelerden arınıyor. Her şey şeffaflaşıyor. Bir savcı işini yapıyor ve suça bulaşmış bir başka savcıyı soruşturuyor. Hakimler o savcıyla ilgili kanıtları yeterli buluyor ve onu tutukluyor. Bu arada aynı savcı alay komutanının tutuklanmasını istiyor ve tutuklanıyor. 3. Ordu Komutanı'nın buradaki örgütsel faaliyetlerin başı olduğu yönünde kuvvetli deliller olmalı ki, ifade için çağrılıyor.
Tam da bu günlerde İzmir'de iki deniz generalinin ifadeleri alınıyor. İşte tam zamanıdır, 1960'da kanlı bir darbeyle oluşturulan "devrimci network" harekete geçiyor ve komutanı kendi savcı ve hakim arkadaşlarının önüne çıkmaktan alıkoyacak bir hamle yapıyorlar. Hakimler ve Savcılar Kurulu'nun hamlesinin anlamı budur! 27 Mayıs 1960'da kendilerine hangi misyon verildiyse, onun gereğini yapıyorlar. Olay budur!