Eski Türk filmlerinde de kötü kadınlar veya kötü adamlar vardı. Kötüydüler gerçekten ama sahici değillerdi. Karton karakterler gibiydiler, tıpkı iyi kadınlar ve erkeklerin olduğu gibi. Onların da içinde hiç kötülük yoktu mesela.
Şimdiki yerli dizilerin kahramanları daha sahiciler. Hepimiz gibi. İyi tarafları da var, kötü tarafları da. Bize benziyorlar. Belki de o yüzden çok seviyoruz bu dizileri, kahramanları gerçekten yaşıyorlarmış gibi benimsiyoruz.
Eskiden Ferhunde kötüydü, şimdi onun yerini Mukaddes aldı. Fatmagül'ün yengesini Esra Dermancıoğlu oynuyor. Bu ilk dizisi sayılır. Daha önce Avrupa Yakası'nda kısa bir rol üstlenmiş.
Vogue Dergisi'ne verdiği röportajdan öğreniyoruz ki, oyuncu olmak en büyük hayaliymiş. Küçük yaşlarda başlayan bu isteğine ancak 40 yaşından sonra ulaşmış.
KARARLI OLMAK
"O kadar çok istedim ki, sonunda oldu" diyor. Olması için çaba göstermiş ama. Örneğin kendine bir cv hazırlamaya karar vermiş. Oyuncunun cv'sinde de daha önce oynadığı roller yer almalı ancak Esra'nın gösterecek bir oyunu olmadığı için başka bir yol denemiş.
"Bir yönetmen arkadaşımla evimde set kurduk. Değişik kostümlerle başka başka kadınları canlandırdım. O DVD'yi Ay Yapım'a yolladım. Sonunda Mukaddes rolü için çağırdılar. Defalarca seçmelere girdim ve işi aldım" diyor.
İstemek, uğraşmak ve sabretmek. Bunların hepsi var Esra Dermancıoğlu'nun hikayesinde. "Kafayı yemiş bu!" diyenler olmuş çevresinde. "40 yaşından sonra oyuncu olunur mu?" diyenler de. Ama o kendine inanmış ve başarmış.
Oynadığı karakteri de sahiplenmiş doğal olarak. Toz kondurmuyor. "Mukaddes'in tatlı bir tarafı var aslında. Komik, çocuk. Aynı zamanda seksi, hırçın. Aklı aşna fişnede. Açık bir kadın aslında. Halbuki kötülük çok başka bir şey. Kötülüğü anlayamazsın. Gizli olduğu zaman daha korkunçtur. Bu kadın düşündüğünü söylüyor" diyor.
KİM KÖTÜ?
Aslında haklı. Niyetini açıkça belli eden, düşündüğünü söyleyen insandan korkmaya gerek yok. Evet, söyledikleri yaralayıcı olabilir, moral bozup, hayatı zindan edebilir ama kendimizi savunmaya da imkan verir. Oysa yüzünüze gülüp, arkanızdan dolaplar çevirenle mücadele etmek daha zor. Nereden bileceğiz, kuyumuzu kazmaya çalıştığını? Paranoyak olur insan ayrıca, herkesin kötülük yapacağını düşünürsek. O yüzden keşke her kötü insan Mukaddes gibi olsa. İçi dışı bir yani. Aklına geleni içinde tutmayıp hemen söylese.
Aslında bu tür insanlar güçten hoşlanır. Güçlü olmasını ister karşısındaki kişinin. Onların kabullenmediği zayıflıktır. Fatmagül sessiz olmasa, boyun eğmese, isyan etse Mukaddes ona bir zarar veremez.
Tüm ikili ilişkilerde bu kural geçerli değil midir zaten?