Kadınlar yine yürüdü.
8 Mart Kadınlar Günü'nü kutlamak üzere değil bir kez daha "Kadın Cinayetlerine Dur!" demek için yürüdü.
Çünkü bu ülkede her gün çok sayıda kadın erkekler tarafından öldürülüyor.
Savcılar, kadınların şiddete karşı suç duyurularını önemsemiyor ve kadınlara koruma emri çıkarmıyorlar.
Mahkemeler, katillerin gerekçelerini meşru sayıp katillere 'haksız tahrik' indirimi uyguluyorlar.
Kadın ve Aileden Sorumlu Devlet Bakanı, yaşanan bu kadın katliamına münferit bir olay diyebiliyor.
Hükümet, değil bir komisyon, kriz masası kurarak bu konuyu gündemine dahi almıyor.
HANİ NEREDELER?
Türban kadar değeri yok kadınların. Türban takmaları için yollara, sokaklara dökülen erkekler, kocalarının şiddetine maruz kalan kadınlar için kollarını kıpırdatmıyor.
Kadınlar her gün en yakınlarındaki erkekler tarafından öldürülüyor.
İşte bu 8 Mart'ta kadınlar, İstanbul Feminist Kolektif, "Bu tatliamı durdurmak için daha ne bekliyorsunuz?" demek için toplandılar.
Umarız bu son olur.
ORTAK DUYGULAR
Bir 8 Mart manifestosu da aktif bir vatandaş, ebedi bir kadın hakları savunucusu, yeni bir politikacı olarak Gülseren Onanç'tan geldi. Dedi ki;
. Kadın - erkek eşitliğinin yaşama geçmesi ve devletin bu eşitliği sağlaması için,
. Kadınlarımıza yönelik her türlü şiddetin önlenmesi için,
. Kadınların siyasette ve karar mekanizmalarında hak ettiği gibi temsil edilmesi için,
. Kızların eğitim haklarına sahip olmaları için,
. Kadınlarımızın çalışma hakkını kullanmasının önündeki engellerin kalkması,
. Memleketimde her bireyin eşit bir vatandaş olarak, düşünce, yazma, söyleme özgürlüğünü korumak için,
. Yargının gerçek adaleti yaşama geçirmesi için,
. Vatandaşlarımızın hak ve özgürlüklerimizi genişletmek için,
. Telefonların dinlenmediği, gazetecilerin tutuklanmadığı bir memleket yaratmak için,
. Barış dilinin hakim olduğu bir siyaset dili konuşmak için,
. Birbirimize güveni sağlamak için,
. Umutla ve cesaretle çalışacağım.
Bütün siyasetçilerin, kadın-erkek ayrımı yapmadan herkesin aynı duyguları paylaşması gerekiyor.