Meslek hayatımda en çok geri dönüş aldığım yazım dünkü bedelli askerlikle ilgili olandı.
Meğer ne çok insan bedelli beklentisi içindeymiş de haberimiz yokmuş.
Sayamadım ama bin civarında mail, facebook ve twitter mesajı aldım.
İçlerinden biri ne istediklerini iki cümleyle gayet net dile getirmiş:
"Ne söylendiği gibi zengin ne de bu işi keyfi olarak isteyen insanlarız. Hakikatten çok zordayız."
Yanlış anlaşılmasın, bedelli askerlik lobisinin sözcülüğüne soyunmadım.
Bizimki sadece bir durum tespiti.
Son dönemde hem iktidardan hem de muhalefetten gelen açıklamalarla bedelli cini bir kez daha şişeden çıkarıldı.
Bundan sonra kolay kolay geri dönüş olmaz.
Benim derdim, bunun seçimden önce yapılması ve 700 bin kişinin 30 Mart'ta sandığa gitmesinin sağlanması.
Gerisi hükümetle, bedelli bekleyenler arasındaki mesele.
Gözler hükümette
Bir önceki Bedelli'nin istenen sonuçları vermediğini yazmıştık.
2011'de 30 yaşından gün alıp askerliğini yapmamış kişi sayısı 469 bin 850'ydi.
Hükümet 30 bin lira karşılığında, uygulamadan 100 bin kişinin faydalanacağını düşünüyordu.
Ancak evdeki hesap çarşıya uymadı.
Bedelli'den faydalananların sayısı 70 bin 179'da kaldı.
2013 Ekim'ine kadar faiziyle beraber Hazine'nin kasasına giren para 2 milyar 230 milyon lira oldu.
Madem yine Bedelli konuşuyoruz ve 700 bin kişinin faydalanacağından bahsediyoruz, bu kez hesabı kitabı iyi yapalım.
Yeni uygulama yine 30 yaş ve 30 bin lira kriterine göre yapılacaksa bundan da istenilen sonuç alınamaz.
Bedelli bekleyenlerin teklifi; 25 yaş ve 15 bin lira para...
Bir de CHP'li Mustafa Moroğlu'nun Milli Savunma Bakanlığı Komisyonu'nda reddedilen bir teklifi var:
28 yaşından gün almış ve askerliğini yerine getirmeyenlerden; yıllık geliri 14 bin TL'den az olanlar bedel ödemeden, 14-25 bin TL geliri olanlar 7 bin 500 TL ödeyerek, 25 bin TL'den fazla olanlar ise 15 bin TL ödeyerek bedelliden faydalansın.
Bedelliyle ilgili kararı önce Milli Savunma Bakanı İsmet Yılmaz, sonra hükümet verecek.
Hazır muhalefet de bu işe gönüllüyken Nisan ayından önce çıksın şu bedelli.
Ama tek bir şartla:
Bir daha hiç gündeme gelmesin...