HDP'li diye MHP'li dövenler, Çinli diye Koreli dövenler, PKK'lı diye bir köylüyü döven ve Atatürk büstü öptürenler!... Bizim ülkenin vatandaşları mı bunlar, sağa sola küfredip, sopalarla saldıranlar gerçekten Türk mü, senin-benim akrabam, arkadaşım, komşum mu?
Ben Atatürk'ü çok sevdim, çok severim; öyle sadece ülkeyi kuran, kurtaran bir komutan gibi değil de babammış gibi severim. Mustafa halini de Mustafa Kemal halini de, Kemal Paşa halini de, Atatürk halini de... Hiç tapmadım ama...
Geçenlerde metrobüste birkaç genç kız (20'li yaşlarda) konuşuyorladı; "Kemalist değilim ben" dedi biri, kaynaklı saçlarını geri atarak, "Kemal Kılıçdaroğlu'nu hiç sevmiyorum"... Şaşkınlıkla dinlemeye devam ettim; "Haklısın" dedi esmer ve dudaklarını beş milim kadar dışardan boyamış olan; "CHP keşke AKP olsaydı"... Neden bahsettiklerini anlamak istedim cidden, dalga geçiyor olabilir miydiler benimle? Üçüncü elinde telefon, gözünü ekrandan ayırmayan ise "Kürtler çok fena" dedi, "CHP'liler Kürt mü?"... Atatürkçü genç nesil mi bunlar diye düşündüm ve üç cahilin sohbetinden yola çıkarak bir yorum yapmamaya karar verdim. Peki, Kürt olduğunu sandıkları adamı dövenler kim? Hangi ırktan, cinsten, medeniyetten? Hangi akla veya siyasete hizmet ederek giriştiler adama; şal şapik giydi diye? Güneydoğu'da şal şapik kumaş giymeyen var mı? Hatta kültür mirasımızı korumak adına yeniden ve çokça üretiliyor, Cumhurbaşkanımız bile bu kumaştan üretilen özel ceketler giyiyor.
Peki herkes Atatürk'ü benim gibi veya benim kadar sevmek zorunda mı? En azından saygı duyacak diye cevap vermeyin hemen. Ben sevgiden bahsediyorum; sevmek zorunda değil. Empati yapmak gördüğüm kadarıyla bizim coğrafya insanına verilmemiş bir özellik, sevsin diye dövmek nedir ama? Büst öptürmek nedir?
Adam sevmeye başladı mı Atatürk'ü sizce?
Bu coğrafyada yaşamak zor, uzun zamandır üzerimizde var olan bir gerginlik bulutundan söz ediyorum. Seçimle, hükümetle, muhalefetle falan ilgisi yok! Herkes gergin, sinirli, öfkeli, patlamaya hazır! Sebepler bahane...
Ülkede kan akıtılıyor, utanmadan sıkılmadan sosyal medyada "moralimiz bozuldu, çok şehit var" cümleleri paylaşıyor; Kürtlerden nefret eden ama HDP politikasını destekleyenler. Şaşkınlıkla izliyorum, ne olup bittiğinden haberi olmayan cahil vatandaşı etkileyip provake etmek kolay. Peki bizim çevremizdeki okumuş cahillere ne yapacağız? Bilerek isteyerek, ortamı kaşıyanları, ölümden zevk alanları? "Daha çok ölsünler, yeter ki bu iktidar gitsin" diyen birini kendi kulaklarımla duydum! Gerçekten zor, şiddetten uzak kalmak zor. Terörden beslenenin sadece PKK'lılar ve yandaşları olmadığını görüyorum, kim olduklarını kendime bile itiraf etmeye cesaretim yok... Akıl sağlığı her şeyden önemli derler; öyle gerçekten de. Atatürk sevmeyen de Atatürk sevmeyeni sevmeyen de paşa paşa yaşayacak! Başka yolu yok... Mesele Atatürk değil zaten, hala anlayamadınız mı? Bizi bölmek istiyorlar hala anlamadınız mı?