Çocuk bayramı bugün, gönül istiyor ki dünyada hiçbir çocuk zor şartlarda yetişmesin. Mutlu, huzurlu, sağlıklı yetişsin. Sevgiyle büyüsün, öpülsün, koklansın.
Peki sevgiyle büyüyen, büyütülen çocuk başarılı çocuk olur mu? Uzun zamandır kafayı yorduğum bir konu bu. Vardığım sonucu en başta yazacağım; mutlu ve huzurlu büyütülen çocuk, çok da başarılı olamıyor hayatta!
Başarı kıstası nedir ona bakmak lazım tabii ama "hayatta başarı ne demek" diye bana sorarsanız "mutlu olmaktır" derim.
Burada bahsettiğim, hayattan yırtmak, tutunmak ve hatta dünya çapında para ve şöhret kazanmak. Acı içinde, bir miktar sefaletle, üstüne de aile sevgisi yaşamadan büyüyen çocuklar, bugünün en büyük sanatçıları değiller mi?
En zengin işadamları, oyuncular, anlatmazlar mı "Şöyle ezildim, böyle zorluklar çektim" diye...
EVLATLIK VERİLEN BİR STAR
57 yaşında ölen dünyanın en büyük müzisyenlerinden kabul edilen Prince, berbat bir üvey baba tarafından istenmese ve evlatlık verilmese acaba bugünkü Prince olur muydu?
Sanmıyorum. 80'li yılların sonu gibi geliyor bana Prince'in gidişi; bir dönem bitiyor gibi.
Son yıllarını sadece turnelerde geçiren ve çok büyük paralar kazanan Prince, müzisyen bir anne/babanın çocuğu. Ancak evlatlık verilmesiyle hayatı şekillendi bana göre.
Ona sahip çıkan ailenin gerçek oğlu bir müzisyen ve Prince ile birlikte bir grup kuruyorlar.
Dönüm noktası bu işte; bugün adını kimsenin bilmediği bir müzisyen sayesinde arkasından dünyanın ağladığı bir star oluyorsun.
Elbette çok yetenekli, becerikli ve hatta müzik dehası olarak nitelendirilen bir adamdı. Prince'in en büyük aşklarından biri Mayte Garcia idi (Maytey diye okunuyor).
16 yaşındayken sahnesinde dans ettiği kendisinden 16 yaş büyük Prince'e aşık oluyor ve 22 yaşına gelince de evleniyorlar.
EVLAT ACISI BOŞANMAYI GETİRDİ
Bir dönüm noktası daha, "dünyanın en güzel kadını" diye şarkılar yaptığı Mayte'den bir oğlu oluyor ve çocuk bir haftalıkken vefat ediyor!
Bu ayrılık karı kocanın arasını iyice açıyor ve boşanıyorlar.
Söylediği, yazdığı ve bestelediği şarkıların eşi benzeri olmayan ve taklit bile edilemeyen Prince, aslında acılarla baş etmeye çalışan bir adam.
Acılarla baş etme yöntemi de şarkı söylemek ve sahnede olmak. Dün Prince'in verdiği ve internette bulabildiğim bütün röportajları izledim.
YERİNİ KİMSE DOLDURAMAZ
Zar zor konuşan, utangaç, içine kapanık biri; onu ilk defa böyle bir röportajda seyreden biri asla dev bir sahne sanatçısı olabileceğini tahmin edemez. Uzun yıllar sevgilisi olan Vanity adındaki model ve oyuncu da geçtiğimiz ay 57 yaşında böbrek yetmezliğinden ölmüş. Çok ilginç geldi bana, bir hafta önce konserine çıkan ve sadece grip teşhisi konan birinin, pat diye ölmesi.
57 yaşındaydı sadece, gitmek istedi gitti ve yerini kimse dolduramayacak. Tıpkı dostu Sinead O'Conner'a sözlerini yazdığı "Nothing Compares to You"daki gibi...
Bir garip, ufacık tefecik çocuk, annesi tarafından evlatlık verilen bir çocuk; ölümünün ardından milyonların arkasından dua ettiği bir büyük sanatçı. İşte bu trajedi bana başlı başına çok ilginç geliyor; acıların insanı yükseltiyor olması...