Bu eğitim yılının başından beri "hocalık" yapıyorum. Yeditepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Dekanı Prof. Dr. İlker Cenan Bıçakçı ve Gazetecilik Bölüm Başkanı Prof. Dr. Feryade Tokan hayatımda yeni bir sayfa açmama sebep oldular ve geleceğin gazetecileri veya yazarları veya iletişimcileri ile ilişkide olmamı sağladılar. Eylül ayından beri pırıl pırıl gençlerle beraberim. Bazen onların heyecanlarına tanık oluyorum bazen umutsuzluklarına. Çok şey yapmak istiyorlar, çok da donanımlara sahipler ama gelecekten yana endişeleri var. Özellikle okul bitip, hayata atıldıktan sonra. Ama internet ortamında hepsi kendilerini ifade edebiliyor ve kendi yayınlarını yapabiliyorlar. Geçen hafta haber/makale/röportaj konumuz "Evlilik" idi ve hep beraber "Neden evleniyoruz?" konusuna yanıtlar bulmaya çalıştık. Dersin sonunda da yazılarını yazdılar. İçlerinden iki örnek seçtim. Bensu ve Doruk'un yazılarını. Birinin bloğu (Bir hayalperestin günlüğü), diğerinin arkadaşlarıyla birlikte oluşturduğu haber sitesi (Zevzek Haber) var.
KADIN GÖZÜYLE
KADIN GÖZÜYLE
Bensu diyor ki yazısında: "Birçok kadının hayalidir sevdiği insanla evlenip aile kurmak. Ama kiminin hayalleri istediği gibi olur kimi de sadece evlilik kelimesine sığınır. Nasıl ve kiminle olacağı hakkı verilmez. Türkiye'de ne yazık ki çoğu kadın ikinci kategoride yer alıyor. Çeşitli sebepler nedeniyle evleniyor, evlendiriliyor. Çoğunun da evlenme nedeni bulunduğu çevreden kaçmak, ekonomik olarak destek bulmak oluyor. Kendi özgürlüğünü kazanamadan erkek egemenliğine girmek zorunda kalan kadınlarımız da evlilik denen kurumun bir üyesi oluyor ne yazık ki... Peki, genel olarak bakarsak tüm bu şartlardan sıyrılmış, hayatını daha şanslı bir şekilde sürdüren kadınlar neden evlenmek ister? Sebebi çok açıktır ki bu ancak birine aşık olmakla olabilir. Aşık olan bir kadın bu hislerini evlilikle taçlandırıp sonunda da anneliği tatmak ister. Bunun yanı sıra kariyer yapıp başarılı olan örnekler de yok değildir. Sonuç olarak benim düşünceme göre evliliğin her zaman erkeklerin lehine olduğu ülkemizde nedense hep kadının baskılarıyla oluyormuş gibi gösterilmesinden dolayı evliliği cazip bulamıyorum. Ve yine kadın ve erkeğin arasında bir uçurum varmış gibi gösterilmeye çalışılması beni çok rahatsız ediyor. Bunların hepsi benim evlilikten uzaklaşmamla sonuçlanıyor."
ERKEK GÖZÜYLE
ERKEK GÖZÜYLE
Doruk da henüz evliliğe uzak. "Evlenmeyin efendim daha basit!" başlığını atmış yazısına. "Çocukluğunuzda hepiniz evcilik oynamışsınızdır. İtiraz edeceğinizi pek sanmıyorum. Büyümeye başlayınca oyun ciddileşmeye başladı. Ciddileşmenin ilk adımı gidip kızların saçını çekmek oldu. Kızlar içinse daha o zamandan bu harekete bağırmak, ağlamak oldu. İşte orada anlamamız lazımdı aslında işin iyi bir yere gitmediğini, sonunun iyi yere çıkmadığını. İkinci aşama erkekler olarak bir kıza açılmaktı, başarıyla yerine getirdik. Bazen reddedildik, bazen olumlu yanıt aldık, yine de bir köşe başında suskun suskun, kaçamak bakışlarla izleyip utana sıkıla oturduk. Kızların bu konuda gelişimini pek inceleyemedim. Üçüncü aşamaysa ölümcül triplere gerilen göğüstür. Başarılı ya da başarısız, bu adımı da atlattık varsayalım. Son aşama evlenme teklifi ve evlilik. Aslında her şey evcilik oynarken ne güzeldi değil mi? Peki, neden evleniyoruz? Çoğumuz evliliğe koşar adım giderken, diğer yarı neden istemiyor evlenmeyi? Bu evlilikten ne bekleniyor? Aslında tüm bu soruların yanıtı basit. Sadece etrafınıza bakın."
Bitmedi. Yazının esas güzel kısmı bundan sonra başlıyor. Ama yerimiz kalmadı. Pek yakında. Yani cumaya...