İletişim çağında iletişimsizlik yaşadığımız gerçeği günümüzün her geçen gün daha büyüyen ama kabul edilmek istenmeyen sorunlarından. İletişimin özünü alabildiğine aşağı çekenler ne yazık ki, temel unsurlardan olan 'ileti' kısmını klişeleştirerek, olayın 'alıcı' yönünü sıfırlıyorlar. Böylece insanlara büyük katkılarda bulunabilme özelliğindeki iletişimin gücü de 'gönderici' umursamazlığı sayesinde önemsizleşiyor.
Bu sözler yazılarını ilgiyle takip ettiğim televizyon eleştirmeni Anibal Güleroğlu'na ait. Medyafaresi adlı internet sitesinin yazarlarından. Çok yerinde tespitleri var Güleroğlu'nun. Yukarıdaki satırları da televizyonların "yaz dizileri" adı altında bize sundukları birbirlerinin taklidi dizilerle ilgili kaleme almış.
Diyor ki: "Pratikteki en bariz örneği, kolaycı ve dayatmacı yapımlar eliyle gerçek anlamda 'aptal kutusu' haline getirilen televizyon dünyamızdaki tablo! Bu noktada, Mevlana'nın 'Sen ne söylersen söyle, söylediklerin karşındakinin anladığı kadardır' mantığına sığınmak da boş. Çünkü ortada kayda değer bir ileti yani mesaj yok. Sadece beğeni çıtasını dibe vurduran, yaşam algısını yozlaştıran ve nihayetinde kopyacı benzerlikleriyle sabırları zorlayan birbirinin taklidi senaryoların boş sözü var."
KIZLARA HAKARET
Yazının tamamını ve yazarın diğer yazılarını medyafaresi.com sitesinden okuyabilirsiniz. Ama bazı bölümleri özellikle paylaşmak istiyorum. O da kadın karakterlerle ilgili yorumları.
Onun deyimiyle, romantik komedi niyetine bize yedirilmeye çalışılan yapımlardaki kızların karakter yapısı! Biliyorsunuz son dönemlerde Güney Kore dizilerinden uyarlama diziler moda. Neredeyse üç yapımdan biri buralardan alınma.
Güleroğlu da yazısında bu konuya değinerek çoğunluğu kadın olan senaristlere kızıyor: "Özenilen Güney Kore dizilerinde, bizdeki gibi saf salaklık yok. Gençlik dizilerindeki karakterler gayet oturaklı. Yaşam tarzlarını alıp eğreti elbise gibi karakterlerimize giydirdiğimiz Amerikan işlerinde de bu kadar abartı mevcut değil. Eee, peki o zaman ağırlığı kadın olan senaristlerimiz bu kızları tanımlarken neyin kafasını yaşıyor?"
Bence işin içine "tabular/aile ve toplum baskısı /gelenek-görenek/el alem korkusu vs" gibi bize özgü durumlar girince karakterlerin yapısı da değişiveriyor. Ve ortaya neyi neden yaptığı belli olmayan durumlar çıkıyor.
O zaman da "İpe sapa gelmez şeyler yapan romantik dizi kızları" ortaya çıkıyor. Anibal Güleroğlu'nun da yazdığı gibi "Bu yozlaştırılmış karakter duruşu, bizim kızlarımıza yönelik bir hakaret. Dahası yeni yetişen izleyici için de, şapşallaşmayı, erkeklere sırnaşmayı güzel gösteren bir özendiricilik!"
KLİŞE DAVRANIŞLAR
Şapşallığı saflıkla karıştıran senaryoların yarattığı baş kız tipinin belli klişeleri şöyle:
* İlle de tavşan dişli gibi konuşacak.
* Tek yerden ders almışçasına yapılan güdük konuşmalarda kısık sesli bir mağduriyet sergileyecek.
* Topuklu ayakkabı giymekte zorlanacak.
* Eli ayağına dolaşan sarsaklıkta olacak.
* Sanki başka erkek görmemiş gibi abayı yakacağı adama karşı anlamsız utangaçlıklar sergileyecek.
* Çocuklukta yaşanan travma dolayısıyla yüzemeyecek ve denizden korkacak.
* Arada, yersiz atarlanmalarla diş gösterecek ve mutlak surette kötü tesadüflerle karşılaştığı zengin kahramanının şirketinde çalışacak.
* Şapşik kıza aynı derecede şapşal olan veya kıskanç, çıkarcı, erkek peşinde koşturma hinliğinde arkadaş kitlesi de şart.
Erkek kanadında ise mutlak surette iki başrol lazım. Birisi; kızla sürekli çekişen, egosu yüksek, bıyık altından gülen esas oğlan. Diğeri de; esas oğlanın kızla aşkını kızıştırmak için boşlukları dolduran, yumuşak huylu ve aslında sevilmeyi daha çok hak eden yedek oğlan.
Yapmayın arkadaşlar. Toplumdaki çifte standartı en iyi bilen kadın arkadaşlar. Bari siz yapmayın.