Son zamanlarda bakıyorum da, ölenlerin ardından yazmalarım çoğalmış. Büyüklerimiz, yaşıtlarımız derken, giden gidene.
Cumartesi günü de sevgili ustamız Mete Akyol'u uğurladık.
Sabah'ta işe başladığım yıllarda gazetenin Pazar günü çıkan dergisinde yazardı Mete Akyol. Aynı bölümdeydi masalarımız. Komşuyduk birbirimize yani. Ben hedeflerine emin adımlarla ulaşmaya çalışan bir gazeteci, o ise mesleğinin zirvesinde bir isimdi.
Televizyonda söyleşiler yapardı Larry King tarzında. Kısa ve net sorular sorardı konuklarına, kendisi çok konuşmadan konuğunun konuşmasına fırsat vererek "gazetecilik dersi" de verirdi seyredenlere.
Zarif bir adamdı, kılığı kıyafeti, konuşması, davranışları ile. Güler yüzlüydü her şeyden önce. Muzır bir de havası vardı. Lafı gediğine sokan. İnce espriler yapan. O zamanki ekibin pırıl pırıl gençlerinden Ebru Kılıçoğlu'nun instagramda paylaştığı şu not da, onu anlatmaya yetiyor zaten: "Biz Sabah'ın İkitelli binası içinde saklambaç oynarken, o da en büyük işbirlikçimizdi her zaman. Herkes kızar, o gülerdi."
OKUL GAZETESİ
Mete Akyol, gazeteciliğe küçük yaşlarda merak salanlardan ya da bu meslek için doğanlardan. İlk çalıştığı gazete de Talas'ta okurken çıkardığı tek yapraklı, iki sayfalı "Talas" adlı okul gazetesi. Amerikalı öğretmeni bu işe ilgisini görünce onu "Boy Scouts" adlı izci gazetesine abone yapıyor. Gazetede yer alan ilginç kısa bilgileri yaz aylarında gittiği memleketi Ordu'da, kentin köklü gazetesi Gürses'e götürüyor. Bu bilgiler "Tercüme eden: Mete Akyol" imzasıyla yayınlandığında ailesinin de kendisi kadar sevindiğini anlatıyor anılarında.
Lise eğitimine başladığı Tarsus Amerikan Koleji'nin okul gazetesi olmadığını görünce de hemen gazete çıkarmaya soyunuyor ve teksir makinesiyle basılan dört sayfalık bir gazete çıkarıyor "The College Times" adıyla. Hürriyet'e de mektup yazıp, Tarsus muhabiri olmaya soyunuyor.
Sonrası da kendiliğinden gelişiyor zaten ve onu var eden Milliyet de çalışmaya başlıyor.
YAŞAR KEMAL DİYOR Kİ:
"Gazetecilik zor iştir, tatlı iştir.
Gazeteciliğe sıvanan, onu bir daha zor bırakır. Kahırlı iştir.
Gazeteciliği bırakmak zorunda kalanlar, ömürleri boyunca mutlu olamazlar. Kimi kişiler de, ne pahasına olursa olsun, onu her şeye karşın, canlarını dişlerine takıp sürdürürler. İşte Mete Akyol da, gazeteciliği canı pahasına sürdüren dayanıklı kişilerden biridir." Bu satırları büyük yazar Yaşar Kemal, Akyol'un 1991 yılında yayınlanan "Yazamadıklarım" adlı kitabının arka kapağı için yazmış. Şöyle devam ediyor sözlerine "eski bir yazıcı, dahası bir röportaj yazarı" olarak Yaşar Kemal: "Mete Akyol, yaşamında, dostluğunda, kişiliğinde cıvıl cıvıl, ele avuca sığmaz bir insandır.
Onun cıvıltısı, güzelliği, dostluğu, insanlığı, sevgisi hemen yöresini sarar, aydınlatır. Mete'nin böylesine sıcak kişiliği, onun röportajlarına, bil tekmil yazılarına, yazılarının gücüne, lirizmine siner. Mete'nin yazıları Mete kadar sıcak, güçlüdür. Büyük bir dil ustasıdır da. Onun için okuyucuları ustanın yazılarına canlarını koyarlar, mutlu olaraktan okurlar. Mete gazeteciliğimizin kapısına tan yerleri ışırken oturmuş, güzellikleri, insan sıcaklığını, acıları cömert elleriyle bize sunan candan bir dost, büyük bir gazetecidir.
Büyük gazeteciliğini de geçtiğimiz yıllarda herkese hatırlattı. Nur içinde yat sevgili Mete Bey.