Dün 14 Şubat Sevgililer Günü idi.
Aşıkların günü... Vitrinler gibi televizyon ekranlarımız da kırmızı kalplere bürünmüştü. Malum, gündüz kuşağında yalnızca magazin ve evlilik programları yer alıyor Müge Anlı ile biriki örnek dışında. Gün boyu aşk konuşuldu kısacası, aşk şarkıları dinledik, aşıkların birbirlerine söylediği cümlelere kulak verdik, sürprizlerine tanık olduk vs...
Aşk güzel şey ama aşkı bulmak ve sürdürmek de hiç kolay değil.
Özellikle sürdürmek.
Zira aşk sözcüğünün anlamı kadın ve erkek için farklı. Ve onları ayıran başlıca anlaşmazlık kaynaklarından biri de bu.
Nedir bu fark? Aşk, erkeğin yaşamının yalnız bir parçası, kadınınsa tümü...
Mesela kadınlar çok çabuk severler beğendikleri erkeği. Hemen benimserler ve yeni tanısalar bile birden hayatlarının merkezine sokarlar. İşte meselenin özü de kişiyi hayatın merkezine koymak.
SAHİPLENMEK
Kadınlar hemen sahip olmak istiyor, erkeğin sadece kendilerine ait olmasını bekliyor. Ve hemen onun her şeyine karışmaya başlıyorlar: Nereye gittiğine, kiminle olduğuna, ne zaman geleceğine, ne düşündüğüne vs... Her dakika kendisini aramasını istiyor, hep sevdiğini söylemesini...
Erkekler de böyle yapıyor ama arada farklar var. Erkek hesap vermek istemiyor, erkek habire aramak ve aranmak istemiyor. Sürekli hesap sorulmasından hoşlanmıyor. Diğer uğraşlarından vakit bulduğu zaman arayacak ama aradığında da hazır ve nazır bulacak. Nerede olduğunu merak etmeyecek.
Bir başka fark da beğenme konusunda.
Örneğin beğenme duygusunun erkekler için son derece önemli olduğunu söylüyor psikologlar.
İçinde beğenme olgusu taşımayan bir ilişkinin, erkek için asla doyurucu ve uzun soluklu olmadığını.
Bir erkek, kadınını beğenmek ister.
Hatta daha da ötesi, önemsediği kişilerin de kadınını beğenmesini ister. Doğal olarak aynı istek kadınlar için de geçerlidir, bu yadsınamaz.
BEĞENMEK
Gelelim kadınlara. Psikologlara göre kadınlar, erkeklerden farklı olarak, sevdikleri erkeği zaten beğenirler.
Onlar için o erkeğe sahip olma dürtüsü o denli güçlüdür ki, bir kere elde ettikleri erkeği daha sonraki ortak yaşam süreçlerinde sürekli izleme ve değerlendirme gereğini duymazlar.
Çoğu kez erkeği olduğu gibi kabul etme ve onu olduğu şekliyle sevebilme olgusu, kadınlarda çok daha fazla gelişmiştir.
Bunun nedeni, kadınlarda her zaman daha yoğun olan, erkeğini kaybetme korkusu olabilir. Fazla sınav, fazla gözlem beraberinde kadına duymak ve bilmek istemediği, bilinçli veya bilinçsiz, kendinden bile sakladığı sevimsiz gerçekleri ortaya dökecek ve kadını çelişkilere sürükleyecektir. Bu da, birçok kadının işine gelmez.
Evet, hormonlarımız yüzünden beynimiz farklı çalışıyor ve farklı kaygılar içinde olabiliyoruz ama işin özü içten ve doğal davranmak. Olduğu gibi. Entrika ve oyunlardan uzak olmak... Düşündüğünü çekinmeden söylemek... Ve karşıdakini de olduğu gibi kabul etmek.