Önceki günkü yazımda, 'Uluslararası İzmir Kısa Film Festivali'nin çapı ve kalitesiyle çok daha büyük bir heyecan dalgası yayması gerektiğini dile getirdim. Ayrıca ilgiyi geniş bir yelpazeye kaydırmak için, festivali düzenleyen İzmir Sinema Derneği'nin daha etkili bir basın, duyuru ve tanıtım kampanyası yürütmesini beklediğimi ima ettim.
***
Bu değerlendirmem üzerine, üzüntü ve sitemlerini bildirmek üzere İzmir Sinema Derneği Halkla İlişkiler Direktörü Pınar Barbaros hanım aradı.
Pınar Hanım, basınla kurdukları ilişkiden, festivale destek sağlamak için çalmadıkları kapı bırakmayışına dek nasıl bir uğraş verdiğini tek tek anlattı. Festivalle ilgili gazetelerde çıkan haber ve röportajlardan örnekler de sıralayarak etkinliklerin duyurusu konusunda eksik bir nokta bırakmadıklarını ifade etti.
***
Dedim ki, "Ben festival deyince, o tarihlerde hayatın seyrini etkileyecek, rüzgarıyla toplumun genelini önüne katacak, yüreğimizin gösterilerle atacağı bir coşku patlamasını akla getiriyorum.
Ama sizin festivaliniz o taşkınlığı yaratamıyor. Sanatla ilgili kesimlerde bile kısa filmlerden habersiz çok insan var. Bu da festivali çekici kılacak bir etkileşim eksikliğini düşündürüyor bana..."
İşte o anda Pınar Hanım'ın ağzından dökülenler, lafta İzmir'in kimliğiyle bütünleşen festivalin 'ruhsal yoksunluğu'nu gözler önüne serdi.
***
Meğer İzmir'e uluslararası etiket kazandıran Kısa Film Festivali, kentin yerel yöneticileri ve iş çevreleri tarafından en küçük bir destek görmüyormuş!
Öyle ki, festivalin yükünü hafifletecek tüm sponsorlar İstanbullu firmalardan ibaretmiş!
Geçen yıl bilbordlarda afişlerinin yer aldığı halde, bu yıl ona bile onay verilmediğini, Büyükşehir ve diğer yerel yönetimlerin yanı sıra iş dünyasını çatısında buluşturan Ticaret Odası'nın da proje için parmağını oynatmadığını iç çekerek dinledim.
***
İzmirli belediye ve kurumların duyarsızlığı yanında, Kültür Bakanlığı'nın kendilerini hiç yalnız bırakmadığını da üzerine basa basa vurguladı Pınar Barbaros...
Böylece toplumların en önemli kültür ve saygınlık göstergesi olan sanat üretimlerini sahiplenme konusunda, İzmir'in o yıldırıcı refleks zayıflığı bir kez daha hazin yüzünü gösterdi. Yazık...
***
Artık yazmaktan usandım, idari ve eknomik yönden yıllardır direksiyonda oturan isimlerin, şehrin kültür üretiminde etkin rol üstlenmeleri gerektiğini... Söylemekten bıktım, İzmir'i hak ettiği çizgiye taşıyacak yaratıcı, yenilikçi kültür sanat politikalarına ihtiyaç duyduğumuzu...
Hatta kimi zaman eleştirilerim yüzünden tepkisel yaklaşımlarla karşılaşıyorum. Ama önümüzdeki manzara, kör göze parmak sokarcasına acizliğimizi çerçeveliyor. Festival fakiri kentimizde bırakın yenilikçi adımlar atmayı, binbir güçlük ve emekle yapılan işlerin de arkasında durulmuyor.
***
Türk sinemasını dünyaya tanıtan İzmir Sinema Derneği, ayıpsanacak bir eksiğimizi kapatarak kentte bir film festivali yaratıyor. Uluslararası kariyere sahip yönetmenleri ve en prestijli yapımları ayağımıza getiriyor. Ama o festival ateşini körükleyecek rüzgar İstanbul'dan esiyor da, kendi ilimizde tek bir yaprak kıpırdamıyor.
İzmir bu derinliksiz vizyonla, nasıl kazanacak EXPO'yu?