Bu gece yılbaşı; içiniz kıpır kıpır biliyorum. Yeni bir yıla, yeni umutlara, yeni bir amaca koştuğumuz yılın, başlangıcı..
2010, bize şans ve huzur getirecek mi?
Açıkça bilmiyorum.
Bildiğim tek bir şey var, 2009 zor bir yıldı.
Hem ekonomik hem de toplumsal açıdan...
Yaşadım, gördüm, hissettim.
Tıpkı bu ülkeye yüreğini veren herkes gibi, tıpkı bu ülke için kaygı duyan her vatandaş gibi...
2010'da da televizyonların haber kanallarını, gazetelerin ana sayfalarını her açışımda, mutsuz, hüzünlü ve gergin mi olacağım?
Büyük ölçüde, evet.
Çünkü, sancılı bir süreçten geçiyoruz, sadece biz mi, dünya da...
Bu yüzden uzmanlar sık sık uyarıyor, "Umudunuzu yitirmeyin" diye...
Çünkü hayat devam ediyor.
***
Bu gece muhtemelen ya bir eğlence merkezinde, ya evinizde ya da yaşadığımız kentin ana bulvarında havai fişeklerin muhteşem dansını izleyerek geçireceksiniz yılbaşını...
Tıpkı geçen yıl gibi, tıpkı daha önceki yıl gibi...
Umutlar hep aynı, "Daha güzel bir Türkiye, daha onurlu bir yaşam."
Oysa her gelen yılbaşı, bir yıl daha yaşlandığınızın da habercisidir.
Bu yüzden kadehler umuda kalkarken, yeni bir yaşa doğru gidişin de ipuçlarını verir yeni yıl gecesi...
Umarım 2010'da herkes mutlu olur, umarım herkes dilediğine kavuşur, umarım herkes idealini yaşar.
Daha da ötesi...
2010'dan istediğim çok şey var. Aslında bunlar hepimizin dileği...
***
Öncelikle, artık daha demokratik bir Türkiye'de yaşamak istiyorum.
Yani:
Artık anaların ağlamamasını...
Şehit cenazelerinin yürekleri dağlamamasını...
Bugüne kadar dostça yaşayan bu ülke insanının, kardeş kavgasına meze yapılmamasını...
Parti liderlerinin "düşman" değil, birer "aydın" gibi davranmasını...
Bu güzel ülkeyi bize armağan eden Atatürk'e ve silah arkadaşlarına düşmanlık tohumlarının atılmasına fırsat verilmemesini...
Çocukların, gençlerin yaşadıkları ders ve sınav bunalımının son bulmasını...
Daha çağdaş bir geleceğe kavuşmamızı...
Spora, futbola "mafyanın karışmamasını"...
Mafyanın, televizyonda yerli dizilere hakim olmamasını...
Hukukun kişilere özel değil, tüm topluma adil davranmasını...
Türk ordusunun çağdaş kimliğine zarar gelmemesini...
Darbe yanlılarına, hayatında 3 kez ihtilal kaosu yaşayan biri olarak, aman verilmemesini...
Toplumsal yaşamda insanların birbirlerine daha dost davranmasını...
İzmir'in, Ege'nin atılım yapmasını, liderliği yeniden ele geçirmesini...
Ekonomik olarak rahat yaşamamızı, borçların azalmasını...
Sevgililerin birbirlerine kavuşmasını...
Ayrılan çiftlerin barışmasını, çocuklarını üzmemesini...
Trafikte, iş hayatında, özel yaşamda daha saygılı bir insan topluluğunu oluşturmamızı...
Sanata daha fazla yatırım yapılmasını... Bencil değil, "Toplumcu" düşünen bir kitlenin, ülkesini pazarlayanlara şimşek gibi çarpmasını...
Sonuç olarak, "insanca yaşamanın" temellerinin atılmasını diliyorum artık. Bunca acı çektikten sonra hak etmedik mi bunu?