Yapılan bir şeyden, topluma kazandırılan bir değerden çok çabuk vazgeçiyoruz.
Nedense bir "sıkılma" huyu var bizde. Hiçbir marka değerini sahiplenme gibi bir çabamız yok.
Hele bir başkası ise bunun mucidi, yaratıcısı, hiç bize göre değil...
Hemen satışa hazırdır bu zihniyet... Yapılanları görmez, topluma kattığı değerleri bilmez, kolayca vazgeçer.
Birileri, tutarlı olmasa, bir değeri yaşatmak adına çaba göstermese unutup gideceğiz, her yapılanı, toplumsal bilincimize kattığı önderliği..
Oysa çok şey kazandı benliğimiz, kişisel çıkarımız, bilincimiz onlarla...
Örneğin,9 yıldır Selçuk Dinçer'in olağanüstü çabasıyla ayakta kalan kukla festivali..
***
Bir festival ki, dünyanın en ünlü sanatçılarını İzmir'e getiren, seyirciyle buluşturan, hatta dünyanın "kukla festivalleri" gündemine İzmir'i de aldıran, başa güreştiren, ilgiyi İzmir'e çeken bir çaba bu...
Ve bizler bunu görmezden geliyoruz.
Nasılsa sahip çıkan, çabalayan birileri var, onlar her türlü çileyi çeker, bize de izlemek düşer.
Oysa sanat bilinci yüksek toplumlarda böyle değil... O şehirlerde insanlar, böylesine etkin bir festivale doğrudan katılımcı...
İzliyor, yorumluyor, ayakta tutuyor. Sivil toplum örgütleri destek veriyor, yöneticiler sırayla her temsilde yerini alıyor.
Çünkü biliyorlar ki, kazanılan bir değerin yaşatılabilmesi için, toplumsal destek şart...
***
Bu yıl, 9. kez düzenleniyor İzmir Kukla Festivali, şehrin her köşesinde oyunlar, gösterimler var. Dünyanın el üstünde tuttuğu, üzerine titrediği ünlü kukla yönetmenleri de aramızda...
Ancak medya olmasa, haberiniz olacak mıydı, bu etkinlikten? Festival komitesinin yoğun çabaları olmasa, duyacak mıydınız, kimin hangi sahnede olacağını...
Evet, bazı belediyeler, firmalar destek veriyor festival komitesine, sahnelerini açıyor bu özel etkinliğe...
Ama sivil toplum örgütleri ne yapıyor; onlar siyasilerin, siyasetin peşinde... Kim, hangi partiden aday olacak, bunu izliyorlar ya da hangi örgüt Meclis'e milletvekili adayını götürecek; buna bakıyorlar.
Siyaset artık kanımıza işlemiş...
***
Aslında her şeye rağmen durum ümitsiz değil... Kukla festivali boyunca salonlar doluyor, oyunlar izleniyor, belediyelerin yanı sıra iş dünyasının ünlü temsilcileri, Yeni Asır başta olmak üzere basın-yayın organları, hatta bizim Ege Magazin Gazetecileri Derneği de maddi ya da manevi destek veriyor, bundan kuşku yok.
Bu açıdan bakınca bir şekilde yürüyor festival...
Benim demek istediğim, festival süresince, kukla dünyasıyla birlikte yaşamak, bu değeri benimsemek...
Bir yurt dışı seyahatimde, Prag'da bulunmuştum. O tarihte, orada da kukla festivali varmış...
İnanır mısınız tüm şehir, "kukla" ile yaşıyordu sanki... Mağazalar, AVM'ler, meydanlar, çeşit çeşit kukla figürleriyle doluydu. Halk, benimsemişti kukla dünyasını, onlarla birlikte yaşıyordu.
Böyle olunca, halk sahiplenince, festival komeitesinin de eli rahatlıyor, maddi sorunlar aşılıyor.
Bir süre öncesine kadar, bizde de okullarda "kukla yapımı" hızla yayılmıştı. Ancak çabuk bıktık sanırım, kukla eğitimi eski hızında değil artık...
***
Sanatı yaşatan, ayakta tutan halktır. Halk isterse, sanat yönü ağır basan bu tip etkinlikler İzmir'de simge olur, marka olur.
Kişisel emekten, toplumsal bilince döner.
İzmir Kukla Festivali, bir toplumsal değerdir bizim için... Yaşatmak, geliştirmek boynumuzun borcu...
O halde gereğini yapalım, bu özel festivali destekleyelim. Ve bir şekilde geleceğin yaratıcı nesline temel atalım.
GÜNÜN SÖZÜ
GÜNÜN SÖZÜ
Kendi geleceğimizi kendimiz hazırlar, sonra da kader deriz.
Disraeli