AK Parti Hükümeti'nin Kürt meselesi konusunda ezber bozan bir hükümet olduğu herkes tarafından kabul edilen bir husus.
Açılım politikaları, Oslo görüşmeleri bu hükümetin silahları devre dışı bırakarak sorunu "konuşarak" çözme çabalarını ifade ediyor.
Hükümetin bu samimi girişimleri PKK tarafından her seferinde torpillendi.
Buna rağmen Hükümet açılım perspektifinden hiç vazgeçmedi; okullara Kürtçe seçmeli ders kondu, Başbakan, Leyla Zana gibi farklı sözler söyleyenlere kapısını hep açık tuttu.
Şiddetin son bulmasına katkı yapacak herkese, ki buna İmralı'da yatan tosun da dahil, mutlaka şans verildi, hala da veriliyor.
Ancak PKK, demokratik haklarla filan tatmin olacak ve teröre son verecek bir örgüt değil; artık PKK elindeki silahı bölgede faaliyet gösteren istihbarat örgütlerine kiralayan bir taşeron.
İşte en son Şemdinli'de Suriye adına kurdukları tezgah.
Şemdinli civarında yüzlerce Mehmetçiği öldürüp 3-5 günlüğüne kurtarılmış bölge ilan edeceklerdi ve Halep saldırısı öncesi Esad yönetiminin elini güçlendireceklerdi.
Avuçlarını yaladılar, Mehmetçik 50'nin üzerinde PKK'lıyı etkisiz hale getirdi; oyun bozuldu ve bu satırların yazıldığı saatlerde inlerine panik halinde kaçıyorlardı.
***
Hükümetin en beğendiğim tutumu, bir taraftan kapısını müzakereye açık tutarken diğer yandan terörle mücadelede hiçbir şekilde gevşeklik göstermemiş olmasıdır.
Son dönemlerde bölücü unsurlara ardı ardına darbeler vurulmuştur. Bunda Hükümetin kararlı tutumunun yanı sıra TSK yönetiminin bu mücadeleyle ilgili kararlılığını güncellemesinin payı büyüktür.
Aslında Türkiye son dönemlerde terörle mücadele araçlarını hızla zenginleştirmekte ve çeşitlendirmektedir.
Atak helikopterleri, yerli pradotörler ve insansız araçların devreye girmesi bu bağlamda gelişmelerdir.
Öte yandan, son yıllarda üzerinde çalışılan ve özellikle terörle mücadele için düşünülen sözleşmeli askerlik de hayata geçirilmiştir.
Ama ne yazık ki, bedelli askerlik gibi bu proje de yeterince ilgi görmemiş, hatta hayal kırıklığı yaratmıştır.
***
Bu kadar gencin işsiz olduğu bir ülkede sözleşmeli askerlik uygulamasının niçin tutmadığı üzerinde durulması gereken bir konudur.
Türk gençleri korkak oldukları için böyle bir mesleğin içine girmek istememiş olabilir mi?
Sanmıyorum, zira aynı Türk gençleri, hem de gönüllü olarak vatan görevini seve seve yapıyorlar ve hatta bu uğurda canlarını veriyorlar.
O zaman başka bir sosyolojik; sosyo-ekonomik nedeni var bu ilgisizliğin.
Sanırım ben biliyorum bu nedeni: Bana göre Türkiye'deki refah artışıyla ilgili bir durum bu.
Bu ülkenin gençleri kendileri için çok iyi şartlar sunan ama sınırlı bir özgürlük ortamında, riskli bir meslek olan askerlik yerine, sivil hayatta kendi gelecekleri için başka seçenekler görüyor olmalılar.
Zira sözleşmeli askerlere devletin vereceği para Türkiye şartlarından hiç küçümsenmeyecek bir miktar. Bir sözleşmelinin eline 2 bin liradan daha fazla para geçecek. Ayrıca sadece 8 yıl çalışıp emekli olacak; ayrılırken de 50 bin lira gibi bir parayı cebine koyup gidecek.
Emin olun 10 sene önce böyle bir imkan sunulsaydı en az 100 bin müracaat olurdu ve gençler bu işi kapmak için torpil peşinde koşarlardı.
3 bin dolarlık bir milli gelirden 13 bin dolarlık bir milli gelire gelmiş olmanın yarattığı bir sonuçtur bu.
Şu anda kamuoyuna yansıyan rakamlar doğruysa, bu proje işlemiyor, zira tahmin edilen ilgiyi görmedi. Düşünün ki 25 bin sözleşmeli alımı için ilana çıkılıyor ama şu ana kadar ancak bin 388 kişi sözleşmeli er olabiliyor.
Kısaca, gelişen refaha ve demokratik zihniyete bağlı olarak, gençler risk faktörü düşük sivil hayat işi istiyorlar.