Bodrum.... Kıravatını sıyırıp atan, paçalarını sıvayan, her gün olmak zorunda olduğu sakal tıraşını, çekmek zorunda olduğu göz farını bırakmak isteyenlerin beldesi. İşyerini ofise değil karpuz çekirdeğinden hediyelik eşya satılan bir standa çevirenlerin, trafiğin açılmasını değil kalamarın masaya servis edilmesini bekleyenlerin, masayı toplantı için değil, karpuz, peynir, ekmek için isteyenlerin, rüzgarı fön makinesinden değil deniz kenarından, bilemedin denize açılan bir sokak arasından hissetmek isteyenlerin cenneti. Brainstorming değil windsurfing'e özlem duyanların yeri.
30 TL VALE PARASI
Gri çelik ve cam karışımı gökdelenlerin değil beyaz badana ve ahşap karışımı ev hastalarının, yemek yerken ayağını yorganına göre değil denize, kuma uzatanların yurdu.
Bugün yazlık bir cennetten yaz kış yaşanan bir yere evrilmiş. Nüfus iyice artmış.
Dağa tepeye kale gibi müstahkem, görkemli müstakil köşkler, devasa siteler yapılmış.
Deniz kenarlarını yarısı yazlık rezidans, yarısı dizayn ödüllü, Afrika'dan taşıma beyaz kumlu oteller kapatmış. Sahilde tek tük sevimli balıkçılarıyla ünlü Gümüşlük tepelerinde yer kalmamış. Kalan evler milyon euro seviyelerinde.
Aşağıda 60 metrekare köy evlerini restore edip eve çevirenler var. Aşağıya araçla girmek isterseniz 30 lira vale parası alınıyor. Yersen... Ya vereceksin vale parasını ya da bulacaksın Papazı! Ne de olsa kız sende, kızı yürütemezsin ki! Deniz kenarında balıkçı olmayan boşluk kalmamış.
Gümüşlük'ün meşhur ve pahalı balıkçısının simgesi olan kuru ağaç dallarına takılı süslü kabak fenerler, artık tüm restoranlarda var.
İSTANBUL TRAFİĞİ
Gümüşlük balığın, Türkbükü eğlencenin, Yalıkavak lüksün, Torba dev otellerin, Gündoğan sakinliğin adresi olmuş. Bodrum'da herkese göre bir şeyler var. Trafik artık İstanbul seviyesinde. İzmir'den Bodrum'a 2.5 saatte girerim diyorsan bir daha düşün. Belki girersin ama çıkabilir misin?
Bodrum merkez trafiğine bir yakalandın mı yandın.
KAÇACAK YER KALMAYACAK
Her zaman azın çok olduğuna inandım. Kaşığın ucuyla tatlıda, cepte bulunan elli lirada, öğlen on dakikalık kestirme uykuda büyük saadet buldum. Çok arkadaştan çok az dost aradım. Aza kanaat ettim, aza aşık oldum.
Kalabalıktan daraldım, azda kendimi buldum. Sessizlikte doğanın ve doğamın güzelliğini keşfettim. Nasıl ki çok rüzgar olduğunda deniz bulanır, ben de kalabalıkta bulandım.
Gözümün önünü, kendi doğamı bile seçemez oldum.
Ne zaman ki rüzgar azaldı, denizin dibindeki taşı dahi seçtim. Bu yüzden birçok insan kendi gölünün dibinde kıpırtısız yatan taşları görebilmek için balıkçı kasabalarını seçti, Bodrum gibi yerlere yerleşti.
Oysa biz bunu da moda haline getirerek cılkını çıkardık.
Magazinleştirip çirkinleştik.
Önce Bodrum'u kendimize benzettik, İstanbulize ettik, şimdi sırada hızla kendini kaybeden Çeşme'miz var.
Kaçacak yer kalmayacak yakında.
Hani o karikatürde olduğu gibi;
Bir koyun ayağa kalkmış ve bağırıyor: "Artık sürünün bir parçası olmak istemiyorum." (İşte ilk Bodrum'a kaçan İstanbullu) Ardından diğer koyunlar da seslenmeye başlıyor: "Ben de, ben de, ben de, ben de..."