Kim diyor ki umut yok, yarının ona ne getireceğinden habersiz...
Kim diyor ki, çare yok, çaresizliği yaşamadığından...
Hayat bir kıvılcım aslında insanoğluna, değerini bilmeden yaşayıp gidiyoruz.
Geleceğin geçmişten ders alarak, bizlerde nasıl bir iz bıraktığını hiç düşünmeden, neşesiz, umutsuz, suratsız bir şekilde hayatın kahrına yöneliyoruz.
Ama bugünün sıkıntısını, yarına, çocuklarımıza, çevremize yaşatmanın bir gereği yok.
Her yeni gün bir umuttur çünkü, kurtuluştur...
Eskiler, "her yeni gün aydınlıktır, berekettir" derdi, şimdi bu lafı kullanan neredeyse yok gibi...
Oysa her karanlık günün bir sabahı var.
Bize armağan edilen bir hayat iksiri var.
Allah yarattığı kuluna akıl vermiş; kullansın, sorunlarını aşsın, umut olsun diye...
Bu satırları yazarken sizlerle paylaşmak istediğim kısa bir öykü geldi aklıma...
Umudu yeşerten bir anektod:.
Soğuk bir kış sabahı sahildeki küçük bir köyden bir balıkçı filosu denize açıldı.
Öğleden sonra büyük bir fırtına koptu. Gece olduğunda balıkçı teknelerinden hiçbirisi limana dönememişti.
Bütün gece boyunca eşler, anneler, çocuklar ve sevgililer ellerini açıp, kaybolan sevdiklerini kurtarması için Allah'a yakararak kıyıda dolaştılar.
Bu berbat durumda, bir de kulübelerden birinde yangın çıktı..
Hiçbir şeyi kurtarmak mümkün olmadı.
Gün ışırken, herkes sevinçle balıkçı teknelerinin tümünün sapasağlam limana döndüğünü gördü..
Kıyıda ağlayan tek kişi vardı.
Yangında evi kül olan kadın..
Kocası karaya çıkarken "Mahvolduk! Evimiz, içindeki her şeyle birlikte yangında kül oldu" diye haykırdı.
Adam karısına sarıldı..
"O yangına şükürler olsun! Gecenin zifiri karanlığında, o müthiş fırtınada, dağ gibi dalgalar arasında, yanan kulübemizin ışığı sayesinde bütün tekneler, yolumuzu bulduk ve salimen dönebildik."
Onun için dostlar, otobüste, vapurda metroda gördüğüm şu asık suratlarınız gülsün artık...
Cep delik, cepken delik de olsa pozitif mesaj verin çevrenize... Mutlak karşılığını alacaksınız bunun...
Çünkü her yeni gün, yeni bir başlangıçtır.
Önceki gün, bir müzik çalındı kulağıma bir evin penceresinden...
Çok sevdiğim bir şarkıdır çocukluğumdan kalma...
Frank Sinatra söylüyor, "My Way"...
Her insanın bir tarzının, mücadelesinin olması gerektiğini anlatan bir şarkıdır, "Benim Yolum"...
Lirik ama savaşçı bir melodisi vardır, coşkulu da sözleri...
O şarkı hayat mücadelesinin hiçbir zaman bırakılmaması gerektiğini anlatır, anlatır ki kimse mücadeleden yılmasın, aşırılığı kimseye zarar vermesin...
'Sadece kendi yolunu çizsin'dir amaç...
Çünkü yolunu çizersen umutsuzluğa yer yoktur hayatta...
Bilge insanlar olsaydı aramızda; bize yol gösterir, anlattıkları anekdotlarla ruh dengemizi yerine getirirlerdi. Kah kahvehanede kah bir deniz kıyısında, o kimseyi üzmeden anlattıkları öykülerle dolu yüreğimiz güç toplardı, ateşlenirdi.
Ama olsun, onların sözleri kulaklarımızda, öğütleri hayatımızda olsun.
Su akar yolunu bulur, huzur yüreği doldurur.Siz siz olun, umutsuz olmayın.