Düne kadar futboldan anlayan veya yazan bilcümle insanın ortak isteği, Beşiktaş UEFA şampiyonu, Başakşehir de lig şampiyonu olsundu... Türklüğümüzün verdiği vicdani duygularımızdan dolayı "adaletli düşünmeliyiz ya", koca kafamızın doğrultusunda pay edip, yakıştırıyoruz kendimize...
Düz mantık; "Süper Lig Başakşehir'in, UEFA Beşiktaş'ın olsundu" yani... Bir takımın iki farklı kulvarda ve aynı anda finale gidebileceğine alışık olmadığımız için, tuhaftır, aynı ruh hali vardı bende de.... Ancak; hiç beklemediğim Akhisar Belediyespor'un Başakşehir'i yenmesiyle sanki, bir kova su döküldü başımdan aşağı... Yani uyandım...
Beşiktaş, ülke şampiyonluğu için girdiği son kulvarda Başakşehir'in hızlı nefesini, fazlaca hissetmeyecekti artık...
OĞUZHAN KİLİDİ AÇTI
Haaa... Gençlerbirliği'nin ilk çeyrek geçilirken ortaya koyduğu müthiş direnci izlerken, eski bir Gençlerli futbolcu olarak, Beşiktaş'ı şampiyonluktan ettiğimiz günler geliverdi o ara aklıma... Tarih, tekerrür mü edecekti acaba?.. Olur a, koca bir ilk yarı boyunca kendi evinde oturacak yer bulamayan Beşiktaş'ın, canını yakacak gibi gözüküyordu Gençler... Talisca'nın haricinde, ne bir şut, ne dişe dokunur bir hücum organizasyonu, ne de tam anlamıyla oyun alanına sahip olma durumu!.. Yani herşey, tamamen fiyaskoydu ilk yarı süresince...
Hep dilime pelesenk olmuştur. Beşiktaş'ta Quaresma, Talisca ve Atiba sahne alınca, takım hareketleniyor. İlk yarı süresince "neredeydi bu arkadaşlar?" derken, Oğuzhan çözdü düğümü, ilk yarının son saniyelerine yaklaşırken, patlattı ağrılar dolu çibanı...
Ve Talisca, nefis bir vuruşla ikiledi tabelayı, ardından da Babel...
Ancak ve ancaaaak! Sakatlanan Fabri'nin yerine giren ve en önemli zamanlarda müthiş kurtarışlar yapan, dahası; karakterine saygı duyduğum sevigili kaleci Tolga, resmen maçın akışını değiştirmiştir. Kucaklarım ve kendisini alnından öperim. Ve yerinde olsam, bir dakika durmam, uzarım (!) Kalmam vefasız şu yerde (!)