İyi ki Göztepe Karşıyaka'yı yenmiş, iyi ki Metin Diyadin ile Göztepe bu puanları toplamış, iyi ki rakipler Göztepe'ye çalışmış, iyi ki iş son maçlara kalmamış...
Kalsaymış vallahi de billahi de yanmıştık...
Yoksa bu takımın ne Karabük'ü, ne de Alanyaspor'u yenecek gücü var, ne de ruhu... Dün Gaziantep Büyükşehir maçını izlerken inanın kahroldum. Defansta tel tel dökülen, orta sahada eriyen, ileri uçta ne yaptığını bilmeyen Göztepe, Gaziantep Büyükşehir'e yenildi ama sadece yenilmekle kalmadı insanları çıldırttı. Cemil ile Gençer'in defanstaki inanılmaz hataları, Emre ve Hakan Barış'ın orta sahadaki top kayıpları, Serdar'ın bencil futbolu aslında alınacak mağlubiyetin de sinyallerini veriyordu. Gaziantep Büyükşehir İzmir'de kendisinin bile tahmin edemeyeceği sayıda çok gol pozisyonları buldu.
İnanılmaz goller kaçırdı. Golü arayan Gaziantep'ti ama golü bulan Göztepe olmuştu.
Göztepe Göztepe gibi değildi. Göztepe'nin maçı kazanması futbolun doğasına aykırıydı. Nitekim Göztepe önce Serkan'ın golüyle sarsıldı, ardından oyuna sonradan giren 1.75'lik Himmet'in kafa golüyle dağıldı. Gökhan'ın direkten dönen şutu dışında Göztepe adına akıllarda kalan hiçbir şey yoktu. Sonuçta Göztepe Gaziantep Büyükşehir'e evinde mağlup oldu. 38 puan Göztepe'yi kurtarır mı kurtarmaz mı derken Giresun'dan gelen haber yüreğimize su serpti. 1461 Trabzonspor kaybetmişti. Bu da her ne olursa olsun Göztepe'nin kurtuluşu demekti. Yani Göztepe kendi göbeğini kendi kesmedi.
Artık hiçbir umut beslemediğimiz, "düşmedi" diye sevindiğimiz Göztepe için sezon bitmiştir. Sonuç; 30 milyon liralık hayal kırıklığı. Bu kadrodan kim kalır, kim gider bilemem ama bu kumaştan elbise çıkmaz. Anlayacağınız herşey yine silbaştan.
Dileriz Mehmet Sepil her seferinde söylediği gibi yaptığı hatalardan ders çıkarmıştır.
Bak Sepil Başkan. Adanaspor iki sezon düşmekten son anda kurtuldu, bu sezon dört hafta kala Süper Lig'e çıktı.
Neden olmasın, önemli olan doğru kişilerle doğru işler yapmak.