Bu sınıf başka sınıf

TANSU EDİP GÖKBUDAK

Hastane sınıfında öğretmenlik yapan Gülistan Çelik ve Nezih Bor, hayatlarını okula gidemeyen miniklere adadı. 22 yılda yüzlerce çocuğun kanser ya da başka hastalıkları yenerek kurtulduğunu gören yüreği iyilik dolu öğretmenler, "Kaybettiğimiz çocuklarımızın da anıları her zaman bizimle yaşıyor. Onların ruhunu hala burada hissediyoruz" diyor. Bor ve Çelik'le birlikte yeni çalışmaya başlayan öğretmen Özden Can da, çocukken 1.5 yıl yattığı hastaneye öğretmen olarak dönmenin çok güzel olduğunu söylüyor. İzmir Behçet Uz Çocuk Hastalıkları Hastanesi'nde zaman zaman tedaviden bunalan minik bedenlerin yüzü, öğretmenlerini görünce aydınlanıyor.

"HEPSİ EVLADIMIZ"
Hastane sınıfına henüz 3 yıllık öğretmenken başladığını söyleyen Gülistan Çelik, "Buradan yüzlerce çocuk geçti. İçlerinden kaybettiğimiz, yaşama veda eden evlatlarımız da oldu. Onlarla ağladık, onlarla güldük. Kimi çocuğumuzun üniversiteye girdiğini gördük. Kimi çocuğumuzun da cenazesine gittik. İnsanlar yaşamdaki en değerli varlıklarının çocuklar olduğunu bilmeli" dedi. Hastane sınıfının ilk öğretmeni olan Nezih Bor da "Burada yeri geliyor çocukların yatağı başında ders anlatıyoruz. Çektikleri sıkıntılara şahit olmak çok zor. Fakat biz bu zorluğu çocuklarımıza göstermiyoruz" diye konuştu.
"VEFA BORCUMU ÖDÜYORUM"
Vefa borcumu ödüyorum" Sınıfa yeni atanan kimya öğretmeni Özden Can ise 40 yıl önce geçirdiği trafik kazası sonucu bu hastanede 1.5 yıl boyunca tedavi görmüş. Can, "O dönemlerde hastanede sınıfı bırakın, öğretmen bile yoktu. Bana hastane sınıfını sorduklarında düşünmeden kabul ettim. Buradaki doktorlar beni hayata bağladı. Ben de vefa borcumu ödemek istedim" dedi.

MİNİK EYÜP'ÜN İLK VE SON ÖĞRETMENLERİ
Nezih Bor, Eyüp ismindeki 6 yaşındaki bir öğrencilerinin ölümünün kendilerini çok üzdüğünü söyledi. Bor şunları söyledi: "Eyüp isminde çok iyi bir çocuğumuz vardı. Hayata neşeyle bakıyordu. Ama bir gün Eyüp aramızdan ayrıldı. Yaşama veda etti. Fakat Eyüp'ün annesi bize hiç unutmayacağımız bir şey söyledi. Bize, 'Eyüp'ün ilk ve son öğretmenleri oldunuz. Onun tedavisinin bir parçasıydınız' dedi. Bu cümle hep aklımızda kaldı."