Nasrettin Hoca karısına sormuş , 'Komşu kunduracı Mehmet Ağa'nın ismi neydi?' Hanımı, ' bey söyledin ya, Mehmet Ağa'... Bunun üzerine 'Ne iş yapar demek istemiştim' demiş hoca...
Hanım ' Kunduracı dedin işte'... Aslında demiş hoca, nerede oturduğunu soracaktım...
Hanımı bu sefer, 'sende bir gariplik var, komşu diyen kendinsin'... Hoca da karısına dönmüş ve 'seninle de hiç konuşulmuyor' demiş...
DOĞRU İLETİŞİM ÖNEMLİ
İletişimi başlatmak bazen bu kadar zor olabiliyor işte... İletişim becerileri hayatın her alanında işimizi kolaylaştıran unsurların en başında olabilir. Doğru iletişim, hayattaki hataları da en aza indiriyor.
İnsan olmanın temel özelliklerinden biri de hatalara açık olmamız... Hatta çoğu zaman hatalarımızdan öğreniyor, karşılığında ağır bedeller de ödüyoruz. Dersler çıkarıp o hatayı tekrarlamamaya çalışıyoruz.
Daha da iyisi, başkalarının hatalarından ders çıkarabilmemiz, geniş bir vizyon veya istişare ile hatalarımızı baştan engellememiz.
Bunun yolu da hiç kuşkusuz doğru iletişimden geçiyor: Hem iş hem de özel hayatımızda.
Çalışma arkadaşlarınızla kurduğunuz sağlıklı diyalog, doğru bilgi akışını sağlayarak olaylara müdahalenizi mümkün kılacaktır. Aksi taktirde, dedikodudan öteye gitmeyen art niyetli gerçek dışı bilgilere maruz kalacak, sonucunda da büyük hatalara fırsat verecek belki de sebep olacaksınız. Doğru iletişimin en gerekli olduğu, telafisinin zor olduğu alanlardandır öğretmenlik. İletişim becerilerimiz ile işimizdeki başarımız doğru orantılıdır. 'İşimiz insan, gücümüz insan'dır biz öğretmenlerin.
Doğru anlatabilmek ve anlayabilmek işimizin tamamıdır neredeyse. Sadece öğretmenlikte değil, hayatın her alanında iletişim kurabilmek, yaşantımızı çok daha anlamlı hale getirecektir. Kendini doğru ifade edebilmenin doyumu varoluşumuzun da önemli öğelerinden olacaktır. İletişimde sadece doğru ifade edebilmek de yeterli değil. Anlayabilmek gerekir aynı zamanda.
İnsan nihayetinde anlaşıldığını hissettiğinde huzurlu ve mutlu değil midir?
ÖNCE SELAM SONRA KELAM
Gerek iş, gerekse özel hayatımızda gittikçe daha az iletişim kuruyoruz. Herkesin anlatacak bir konusu var ama dinleyeni yok sanki. Monolog kültürü gittikçe yaygınlaşmakta. Herkes kendi dünyasına odaklanmış, her biri ayrı bir dünya olan diğer insanlardan uzaklaşmışken; tekdüzeleşen hayatlardaki iletişimsizlik gittikçe artıyor ve beraberinde mutsuzluk ile yalnızlığı da getiriyor. Halbuki sadece küçük bir selam ile aralanan kapıları, sağlıklı iletişimle sonuna kadar açabildiğimizde çok güçlü bağlantılar kurabileceğiz. Önce selam sonra kelam düsturu ile hareket etmeyi bile öğretebildiğimizde çocuklarımıza, iletişim becerileri için önemli yol almış olacağız.
Sosyal hayattaki, iş yaşantımızdaki mutluluk ve başarımızda önemli bir etkiye sahip iletişim becerilerini çocuklarımızda geliştirebilmemiz öncelikle onlara rol model olmamız ile mümkündür. İşe onlara selam vermeyi öğretmekle başlayabiliriz.
Birkaç yıl önce seyrettiğim Amerikan yapımı bir dizide, okula çocuğunu ilk defa bırakan baba, çocuğun okul yolu boyunca hiç kimseye selam vermediğini görüyor ve çok üzülüyordu. Büyükbaba ile birlikte küçük çocukta selam vermeyi yerleştirmek için günlerce uğraşmışlardı. Bizler de önemle çocukların iletişim becerileri üzerinde durmalıyız. Birbirimizi anlamının önemini anlatabilmeliyiz yani... İsmet Özel'in dediği gibi 'Yolumuz birbirimizi anlamaktan geçmiyorsa hiçbir yere varamayacağız demektir'...