G.Saray'ın Trabzon maçından itibaren oynadığı ve gelecek haftayı da dahil edersek oynayacağı maç trafiğinin zorluk derecesine bir bakalım. Trabzon, Başakşehir, Beşiktaş ve Malatya'ya yenilmişti. G.Birliği'ne ise ilk yarıda değil ama bu dönemde yenildi. Dün karşılaştığı Akhisar ise yakın zamanda kupada mağlup etmişti.
Yanisi şu... Bu süreçteki 7 rakibinin 6'sına (Aytemiz Alanya dışında) bu sezon mağlup oldu. Bu tuhaf bir grafik.
Üstelik peşindekiler de müthiş bir baskı oluşturmuşken aynı performans seyrini yakalamak kolay değil. Beşiktaş takılsa Başakşehir, Başakşehir takılsa, F.Bahçe devreye girebiliyor. Bu nedenle de puan farkı bir türlü tamamen erimiyor.
İki farklı Aslan
Hele ki deplasmanda oynuyorsa maç içindeki dalgalanmalar da kaçınılmaz oluyor. Akhisar'da 15-45 arasında Beşiktaş maçındakine yakın bir G.Saray vardı. Ancak ikinci yarının başında yenilen golle birlikte skoru korumaya çalışan bir takıma dönüştü. G.Saray'ın dün skoru korumasının en önemli sebeplerinden biri taraftarının inancıdır. F.Bahçe ile berabere kaldıktan sonra Florya'ya giden, Beşiktaş galibiyeti sonrası şampiyon olmuşçasına takımın yanında olan taraftarın bu desteklerinin takımı diri tuttuğu bir gerçek. İşte bu zorlu dönemecin az hasarla atlatılmasının sebebi o şampiyonluk havasıdır. Gelelim Akhisar'a.
İkinci yarı neredeyse Akhisar tek kale oynadı. İlk yarıdaki penaltıyı atsalar bırakın bir puanı galip bile gelebilirlerdi.
Okan Buruk cesur, önde basan hatta son anlarda Dany'i çıkartıp Larsson'u alarak her an golü koklayan bir anlayışla oynattı takımını. Ama bazen sadece atarak değil savunarak da kazanılır. Dün G.Saray işte böyle kazandı.