Karşılaşma, ha başladı, ha başlayacak... Bırakın transfer taksitlerini, sekiz ay maaş almamama karşın boynumda, o 'Takımı düşürdü(!)' yaftasını ömür boyu taşımamak için, gecemin gündüzüme karıştığı futbolculuğum dönemindeki o zamanlar düştü aklıma... Ne yediğini anlarsın, ne içtiğini... Ne anana, ne karına, ne de çocuğuna vereceğin sevgi, uçup gitmiştir koca kafandan... Aldığın hava, yediğin yemek, içtiğin su bir 'saman!' tadındadır... 'Yesen de olur, yemesen de!' halleri yani... Gözünü açarsın maç, kapatırsın, rüyanda bile maç, maç, maç!...
Hele hele kaleci veya savunmacıysan, vay haline! Yapacağın tek hatanın nelere mal olabileceği konusun da, durmaksızın kurulur kafanın içinde, mahkeme üstüne, mahkeme(!)
Hiç istemememe karşın, ilk dakikalar ilerlerken, Can'ın ayağına top geçtiğinde, oturduğum yerden O'nunla beraber kafayı da atan bendim, Diarra'nın kayarak top kazanmasın isteyen de bendim o an, evvet ben! Geçen hafta arkaya alınan hızlı esintinin 'Yalan Rüzgarı!' olmaması ve aynı performansı devam ettirebilmeleri için, neredeyse her türlü uğurumu denerken Jansen, Behram'ın nafile bakışları arasında topu yapıştırınca ağlara, bir şeyler kopup gitti yüreğimin en ücra köşesinden! Kızdım çünkü; adamlarda, gözünün önünden ayırmayacağın, kol kola gireceğin ve hatta kelepçe takacağın iki adamı var. Doğru mu? Biri Emre... Diğeriyse, Jansen... Neyse ki, mükemmelin üstünde bir vuruşla, helal olsun, en azından zevahiri kurtardı Yusuf... Golle birlikte ani bir refleksten dolayı duvara vurduğum ayağım, sızım sızım sızlıyor, şu an... Beraberlik de, iyi... Koca Karşıyaka için bu günler, insanın içini acıtıyor ama bu takım, öngörüme göre kurtu- la-cak! 'Elimi, taşın altına koydum!' diyen arkadaşa! Duydun?
