İlhan Selçuk, benim hem huylandığım hem de çok saygı duyduğum bir aydın olmuştur her zaman. Huylanmışımdır, çünkü yakın siyasi tarihimizde demokrasi dışı hareketlerin hep göbeğinde yer almış bir isimdir. 12 Mart'ta "emir komuta" devreye girmemiş olsaydı, 9 Mart'ta İlhan Selçuk ve arkadaşları bir "sivil-asker darbesi" yapacaklardı.
İlhan Selçuk hiç şüphesiz ülkesini seven bir insan. O otoriter bir cumhuriyetçiliğin Türkiye için en uygun rejim olduğuna inandı. Düşünce ve inançlarını başına gelen onca sıkıntıya rağmen sadakatle savundu. Kimse ona ahlaksız ve erdemsiz diyemedi. Nitekim ömrünün son demlerinde tarihin açık ettiği gerçekleri kabul edecek ve yanılgılarını da itiraf edecek kadar ahlaklı ve erdemli bir aydın olduğunu da gösterdi.
İlhan Selçuk'un bu açıklamalarına ben de dahil bir çok kimse, "Aklınız şimdiye kadar neredeydi?" diye tepki gösterdik. Aslında hepimiz hata ediyoruz. Bir aydının sorumluluk duygusu ile yaptığı tarihi açıklamalardan en başta bizler ders almalıyız ve o açıklamalara bir referans değeri yüklemeliyiz.
***
Aslında İlhan Selçuk'un irtica ve din devleti tehlikesi konusunda fikir değişikliği yeni değil. Yaklaşık 4 yıl önce Mustafa Sarıgül, İlhan Selçuk ve ben baş başa bir yemek yemiştik İstanbul'da. O yemekte bir husus dikkatimi çekmişti.
İlhan Selçuk, bizim zannettiğimiz gibi hiç de askerci-militarist görünmüyordu. Siyasette asker desteğini önemsiyordu fakat sözlerinden askeri çevrelerden çok kopuk olduğu hemen anlaşılıyordu. Zaten ben o günkü izlenimlerimden dolayı İlhan Selçuk'un Ergenekon davasında yargılanıyor olmasını bir türlü anlayabilmiş değilim.
Bütün bunlar bir tarafa, İlhan Selçuk gibi cumhuriyet tarihinin içinde yaşanan siyasi-ideolojik mücadelelerin neredeyse tümünün merkezinde bir aksiyon adamı, bir aydın olarak yer almış olan birinin sözlerine kulak vermek gerekiyor.
Ayrıca hem bizim gibi demokrasi tarafında duranların hem de hala irtica tehdidi eksenli siyaset yapanların bu tarihi açıklamalardan dersler çıkarmasında çok büyük faydalar var. Ne diyor İlhan Selçuk? "Atatürkçülük ve ulusalcılık adı altında şoven milliyetçilik yapılıyor. Bu yanlış; Atatürk'ün milliyetçiliği şovenizm değil, kültür milliyetçiliğidir. Bir de sandıkla gelen sandıkla' gider. Türkiye'nin geleceği asker-sivil baskıcı rejimlerde değil, demokrasidedir." "Psikolojik savaş mağduru" durumuna getirilmiş bir şehir olan İzmir'in ve İzmirlilerin bu sözlerden kendileri adına bazı sonuçlar çıkarmasını ümit ediyorum.
***
İlhan Selçuk'un bu tarihsel sözlerinden en fazla ders alması gereken kesimin en başta CHP'liler olduğunu düşünüyorum. Çünkü CHP, bir kolay iktidar yolu olarak hala "irtica eksenli bir kutuplaşma" ve "askerler üzerinden iktidara erişme" biçiminde formüle edilebilecek bir siyaset tarzını benimsemiş durumda.
Son beş yıldır bu böyle. Oysa İlhan Selçuk'un şu sözlerinin muhatabı doğrudan doğruya CHP'nin ve Baykal'ın kendisidir: "Yılbaşında televizyonları seyredince Türkiye'ye irtica-mirtica gelmez dedim, ortalık ayağa kalktı... Bak Hikmet (Hikmet Çetinkaya), kimse asker darbe yapacak diye siyaset yapmasın. Artık Türkiye'de askeri darbeler dönemi kapanmıştır. Ben Türkiye'nin zaman yitirmeden demokratikleşmesini istiyorum. Demokrasi ve özgürlükleri kim genişletirse, ona gönülden destek veririm. Faili meçhul cinayetlerin aydınlatılmasından, ülkemize barış ve huzur gelmesinden, akan kanın durmasından yanayım. Türkiye kendisiyle yüzleşmeli."
İlhan Selçuk'un bu açıklamalarını CHP ve kendisisini irtica paranoyasına hapsetmiş dar kafalı bazı İzmirliler için bir şans görüyorum.
Not: Sabah yazarı Hasan Bülent Kahraman benim için dünya standartlarında tek köşe yazarımızdır. Fikir namusundan hiçbir vakit zerrece taviz vermeyen bu değerli aydının 11 Ocak tarihli köşe yazısını herkesin okumasını tavsiye ederim.(Hasan Bülent Kahraman, 'Sivil darbe' demenin vahameti, Sabah, 11 Ocak 2010).