"Yarası olan gocunur" der halk dili. Memlekette yıllardır süren darbe girişimlerinin gönüllü lobiciliğini yapan işadamı suretine bürünmüş birkaç kişi var bu şehirde. Onlar kendilerini çok iyi bilir. Ben "işadamı kılığını bürünmüş" sözünü yazınca ne demek istediğimi ve kimden bahsettiğimi çok iyi anladılar onlar. Yoksa benim gibi Türkiye'nin işadamları eliyle yükseleceğini düşünen birisi, işinde gücünde dürüst işadamına ne diye laf etsin. Alınganlık gösterenler varsa önce bunu düzeltelim. İkincisi, Yeni Asır'ın suya sabuna dokunmayan, memlekette olan biten tarihsel gelişmelere, en başta da yaşanan demokratikleşme devrimine gözünü kapatan bir gazete olmasını bekleyenler varsa, onlara tam da bu formata uygun birçok ceride bulunduğunu hatırlatmak isterim. Şu anda çıkmakta olan Yeni Asır, 28 Şubat'ta Dinç Bilgin'in "pişmanım" dediği, karakterinden uzaklaştırılmış Yeni Asır değil. Şu anda yayınlanan Yeni Asır, 1895 yılında başlayan ve 28 Şubat hariç, her devirde "demokrat" sıfatıyla anılmış Yeni Asır'dır.
***
Yeni Asır nasıl bir gazetedir, sanırım hatırlatmak gerekecek. Bu gazete Selanik'te başladı yayın hayatına. 1908 Meşrutiyet'ini en hararetli savunan gazeteydi. Nedir 1908 Meşrutiyeti? Şimdinin demokratikleşmesidir, bire bir böyledir. Sonra Yunan işgaline uğrar Selanik. Yeni Asır'ın yeni misyonu bu şehirde yaşayan Türklerin ve Müslümanların haklarını korumaktır. Ancak, Yunan yönetimi bunu cezalandırır. Bedeli Yeni Asır'ın kapatılmasıdır. Anavatana taşınan Yeni Asır aynı çizgisini burada da sürdürür. 1930'da İnönü faşizmine karşı kurulmuş olan Cumhuriyetçi Serbest Fırka'nın dağ gibi arkasında durur. 1945'ten sonra Demokrat Parti kurulur ve kuruluşundan 27 Mayıs'a kadar Menderes'in siyasi vizyonuna destek verir. 1960 darbesinin acı çekenleri arasında Yeni Asır'ın sahipleri de vardır. Bütün bu sıkıntılar, baskılar ve engeller Yeni Asır'ı asla demokrasi yolundan çevirememiştir.
***
Yeni Asır bugün o tarihsel kimliğine uygun bir gazete olarak çıkmaya devam ediyor. Demokrasi bu gazetenin bir numaralı meselesidir. Bu gerçek yanında reklam gelirleri ve tıraj seviyesi, üzerinde durulmaya değmeyecek kadar önemsiz bir ayrıntıdır. Herkes dürüst olsun. Bu ülkede yakın zamanda çok vahim olaylar yaşandı. Darbe planları ortaya çıktı. Islak imza belgeleri yayınlandı. Bunların her biri Türkiye'nin geleceğini yok edecek derecede vahim girişimler. Bazı İzmirliler, bu planlardan birisi gerçekleşseydi, İzmir'in bundan kazançlı çıkacağını mı sanıyorlar? Ne yazık ki, bu karanlık darbe planlarının "uydurma" olduğunu bu ülkede en fazla İzmirliler söylediler. Bu şehrin isminin önünde "demokrat" sıfatı var, sahi bu durum bu şehrin işadamlarını, aydınlarını hiç rahatsız etmiyor mu? Bu korkunç planlar şimdi resmi ağızdan doğrulanıyor, peki bu şehrin iş alemi, aydınları, sivil toplumu neden iki kelimelik bir açıklamayla demokrasiye destek veremiyor? Oysa demokrasi olmadan güvenilir bir iş hayatı ve iktisadi hayat olur mu? İzmir'in son yıllarda hem sosyal sermayesinin hem de ekonomik sermayesinin aşınmasında bu muğlak duruşunun, bu zihni katılığının bir etkisi olmadığını mı düşünüyorlar bana kızan beyefendiler?
İster inanın ister inanmayın, çok umurumda değil, ancak ne yazıyorsam zihninizde bir soru işareti yaratmak için yazıyorum. Sahip olduklarınızı kaybetmeyin diye yazıyorum. Çünkü bu şehir sizin elinizde hızla kolonileşiyor. Ben şehir sosyolojisi ile meşgul olan birisiyim ve bunu görüyorum.