Ben İzmirle Ankara arasında mekik dokuyan birisiyim. İzmir'e her gelişimde içim sevinç yüklüdür. Bu şehrin insanını, bu şehrin topografyasını çok sevdiğimiz aşikar. Dünyanın en güzel şehirlerini görmüş birisi olarak biliyorum ki İzmir'in benim içimde uyandırdığı mutluluk duygusunu başka hiçbir şehir uyandıramıyor. Şu bizim güzel İstanbul'umuz mesela.
Hiç şüphesiz dünyanın en güzel medeniyet merkezlerinden birisi. Ama bir İzmir değil işte benim gözümde. Her İstanbul'a gidişimde, "şu karmaşadan bir an önce kurtulsam" diye telaş eder dururum. İzmir ise bir hastalık gibi sarar ve bırakmaz beni. Bu şehre her gelişimde "burası benim vatanım" duygusu kaplar zihnimi.
Fakat gelin görün ki dönüşüm hep üzüntülüdür İzmir'den. Çünkü, bu şehrin yaşayanları, bu şehrin seçilmişleri, bu şehrin seçkinleri elbirliği ile İzmir'i perişan ediyor, adım adım geriye götürüyorlar. Bakın etrafınıza, bu şehrin estetik duygunuzu tatmin edecek tek bir köşesi yok. Allah'ın bu şehre bahşettiği güzellikleri bile körelttik ve kokuttuk. Gidin Ankara'ya ve bakın. O CHP'lilerin hiç sevmediği Başkan Melih Gökçek Ankara'yı nasıl bir dünya şehri haline getirdi. Dünyanın en temiz şehri oldu Ankara.
Dünyanın en büyük parkları yapıldı. Dünyanın en büyük ağaçlandırma faaliyeti bu şehirde gerçekleşti. Kadınlara, gençlere, yaşlılara, engellilere sağladığı olağanüstü imkanlar insanda hayret duygusu uyandırıyor. Avrupa Birliği'nden üçüncü ödülü aldı geçenlerde. Avrupa Şehircilik Büyük Ödülü. Dünyada sadece iki şehre verilmiş bir ödül bu. Ankara şimdi harekete geçti "EXPO'yu ben alacağım" diyor. Alır, hiç şüpheniz olmasın. Çünkü, Ankara'nın uluslararası kabul görmüş başarıları var. İzmir'in neyi var peki? Hiçbir başarısı yok, sıradan bir hayvanat bahçesinden başka göstereceği neyi var bu şehrin? Ama İzmirli yöneticilerle konuştuğun vakit koskoca bir kibirle karşılaşıyorsunuz.. Kendine biçtiği içi boş bir laiklik misyonu İzmir'i pırıltılı bir şehir haline getiremiyor işte. İzmir hızla geriye gidiyor. Bunda en büyük mesuliyet o kibirli İzmirlilerindir.
BEYİN GÖÇÜ NİYE OLUR?
Yeni Asır'ın Perşembe günkü sayısında bir haber vardı. İzmir'in başarılı doktorlarının birer birer İzmir'i terk ettiklerini bildiriyordu haber. Düşündüm, bir başarılı bilim adamı şöhrete ulaştığı ve üstelikte çok sevdiği bir şehri niye terk eder?
Bu sorunun cevabı çok basit. Eğer bir şehir zihinsel ve fiziksel olarak çoraklaşıyorsa birinci sınıf bir entelektüel, birinci sınıf bir doktor ve birinci sınıf bir tacir hayatına dair bütün anıları o şehirde olsa bile orada durmaz.
İzmir'in başına gelen budur. Estetiğini, özgür iklimini kaybeden bu şehir insanları boğuyor artık. Başarılı insanlar kendi geleceklerini ve çocuklarının geleceğini bu şehirde görmüyorlar. İyi doktorları kaçıyor bu şehirden. Dün büyük işadamları sessizce terk ediyordu İzmir'i. Bugün doktorlar, yarın başkaları deneyecek bunu. Bu şehir koloni anlayışından hızla uzaklaşmadıkça değersizleşecek. Allah'tan birinci sınıf bir valisi var da, bu şehre çabalarıyla biraz hayat veriyor. Ama böyle giderse bir gün onu da kaçıracak İzmir. İzmirliler, İzmir yanıyor, haberiniz olsun!