Bu yılın başında bir ABD seyahatine çıkmıştım. Gazeteci arkadaşlarla Los Angeles'da gezip eğlenirken Türkiye'den gelen bir haber hepimizin zihnini yeniden Türkiye'ye taşımıştı. CHP'nin başarısız ama aynı zamanda efsanevi lideri, hepimizin karşı olsak bile gizli bir muhabbet beslediğimiz Genel Başkanı Deniz Baykal, sonradan milletvekili yaptığı eski sekreteri bir hanımın aşk mabedinde yakalanmıştı. Mesele elbette özel hayattı, elbette Deniz Bey'in üzerine öyle vahşice gidilmemeliydi, elbette ortada Deniz Baykal'a yönelik taammüden yapılan iğrenç bir tezgah vardı. Deniz Bey'in en fazla üstüne gelenlerin Aydın Doğan medyasının yazarları olduğunu hatırlatalım. Ama hayatın başka hakikatleri de vardı: Siz ülkenin en büyük partilerinden birinin başındaysanız ve ülke yönetmeye talipseniz, özel hayatınız politiktir. Özel tercihleriniz toplumun genel ahlakına, temel kabullerine ters düşmeyecek. Sözün özü, Baykal fenomeni çöktü gitti, en azından varlığını yapıcı bir irade şeklinde değil de Önder Sav olayında olduğu gibi, yıkıcı bir irade şeklinde hissettiren bir pasif aktöre dönüştü.
***
Ne kadar ilginç, ayın üçünde bir İtalya seyahatine çıktık. Roma'nın, Floransa'nın, Milano'nun ve Venedik'in o büyüleyici atmosferi içerisinde kendimizden geçmişken, Türkiye'den gelen haberler bizleri uygarlığın bu açık hava müzesinden çekti aldı. Olmazlar oluyordu Türkiye'de. CHP'de Kılıçdaroğlu'yla onu icat eden Önder Sav kapışmıştı. Dün Deniz Baykal'ı bir kalemde çizenler bu kez de Kılıçdaroğlu'nu çizmeye kalkışmışlardı. Ama Kılıçdaroğlu yaman adam çıktı, Anadol Kemal gibiler kendilerini kapının dışında buluverdiler. Tabii Önder Sav gibi yenilmez armada sanılan CHP mareşalleri rütbeleri sökülmüş er muamelesi görmeye başladılar. Gerçekten inanılacak gibi değildi olanlar. Siyasette bugünden yarına her an her şeyin olabileceği böylece bir kez daha kanıtlanmış oldu.
Bu arada, CHP eski lideri Deniz Baykal, yapıcı değil belki ama yıkıcı bir işlevi olduğunu gösterme imkanı bulmuş ve Önder Sav'dan kendisine gösterdiği vefasızlığın intikamını almıştı. Dün Önder Sav'ın görevini devrederken yüz ifadesi çok manidardı ve bize çok şey anlatıyordu. Bütün bu olayları izlerken doğrusu kendim için de birazcık pay çıkardım. Benim CHP hakkında yazdığım yazılara kızanlar, yazdıklarımın nerdeyse tamamının doğrulandığını bilmem görebiliyorlar mu?
***
Türkiye'nin demokratikleşme tarihini yeni baştan yorumlamamız gerekecek. Aslında Türkiye'nin değişim sürecine CHP'nin de adapte olma çabasıdır olanlar. Bu yönüyle de yaşananlar en başta CHP'ye gönül verenlerin bir süre sonra sevinç duyacakları sonuçlar verecektir. Yani mesele Kılıçdaroğlu, Baykal, Sav meselesi değil, mesele demokratikleşmiş bir Türkiye'de CHP iktidar alternatifi olacak mı olmayacak mı meselesidir. Yaşananlar şimdilik CHP adına ümit verici.