Dindar mı, tinerci mi, Kemalist mi, muhafazakar mı çocuk yetiştireceğiz? Hiçbiri birbirinin alternatifi değil, hele ki din eğitimi başka bir konu. Bir çocuk hem din konusunda bilgili, geleneklerine bağlı hem de Atatürkçü, çağdaş bir genç olabilir. Çoğumuz da böyleyiz zaten. Benim çevremde Atatürkçü olup da oruç tutan, namaz kılan, dini ritüelleri yerine getiren aynı zamanda cumhuriyetin sembollerini de sahiplenen pek çok insan var. Sadece başlarını örtmeyi veya kadınların başlarını örtmesi gerektiğini düşünmüyorlar. Veya dini referans alarak hayatı yaşamayı kabul etmiyorlar.
Tinercilik ise önemli bir konu ve temelinde yoksulluk, cehalet yatıyor. Çoğunun annesinin başı bağlı, namazında niyazında olduğuna da iddiaya girebilirim. Televizyon dizilerinde altının özellikle çizildiği gibi zengin veya okumuş, entelektüel, kültürlü aileler birbirlerin kopuk değiller. Birbirlerine sırt çevirmiş, ilgisiz, sevgisiz, aile bağlarından bihaber değiller. Tam tersine cahil ve yoksul kesimde aile değerleri ve ahlak kavramları yozlaşmış. Kızlar 3-5 kuruşa zengin adamlara satılıyor, resmi nikaha gerek görülmeden evlendiriliyor, erkek çocuklar sokaklara salınıyor.
SORUNLU AİLELER
Temeline baktığınızda kadına değer verilmediği ortaya çıkıyor. Kadın önemsiz, kadın değersiz. Okutulmamış, eğitilmemiş, erken yaşta evlendirilmiş, arka arkaya çocuk sahibi olmuş, terk edilmiş, dayak yemiş, hor görülmüş, acısını çocuklarından çıkarmış. Çocuklar baskıya, şiddete dayanamamış ve evden kaçmış.
Aslında çocuk eğitimi çok önemli ve böyle tartışmalarla harcanmayacak bir konu. Ve çocuk eğitiminde esas olan ise özgüven. Bu konuda birçok kitap var yazılmış. Bir tanesi Epsilon Yayınları tarafından basılan "Çocuk Eğitiminin Anahtarı: Özgüven" adlı kitap. Yazarı klinik psikoloji dalında uzman bir isim; Tony Humphreys. Diyor ki kitabının girişinde; "Öğretmenlerin, terapistlerin, klinik psikologların, danışmanların ve eğitimcilerin deneyimleri kadar yapılmış araştırmaların sonuçları da, derslerini öğrenmekte zorluk çeken çocukların sorunlu ailelerden geldiğini ve özgüven problemleri yaşadığını göstermektedir."
YETENEK DEĞİL
Çocuk eğitiminin temelinde ailenin tutumu, davranışının önemine değinerek de şunları söylüyor: "Üzülerek görüyoruz ki, okula gelene kadar çocukların özbenlikleri önemli ölçüde zedelenmiş oluyor. Öğretmenin tutumu, çocuğun özgüveni açısından büyük önem taşır ama özgüven sorunlarının altında öncelikle aile yatar. Anne-babanın her birinin özgüveninin düzeyi çocuğun özgüvenini etkiler." Yani babasının annesine şiddet uyguladığını, annenin her gece ağladığını, mutsuz olduğunu evde sürekli tartışmanın yaşandığı bir evde çocuğun özgüveninin yüksek olması mümkün değil. Bir saptaması daha var: Aslında dünyanın en zor işi olan anne-babalık 'doğal' bir yetenek değildir. Yani öğrenilmesi gerekir, okunması, bilgi sahibi olunması. "Doğuralım, Allah rızkını verir,"diyerek hafife alınacak bir konu değil. Küçük yaştaki kız çocuklarını, çocukluklarını yaşamadan anne yapmak ise hiç olmayacak bir şey.