Daha önce bu köşede söz ettiğim bir filmi, gündeme damgasını vuran kürtaj tartışmaları nedeniyle yeniden anlatıyorum. Güney Kore doğumlu Christian Mungiu'nun çektiği "4 ay, 3 hafta ve 2 gün adlı film, Cannes Film Festivali'nden ödülle dönmüş.
Film komünizmin son yıllarında geçiyor. Birçok şey gibi kürtaj da yasak. Yurtta aynı odayı paylaşan iki üniversite öğrencisi genç kızın başı dertte bu yüzden. Gabica hamiledir, evli olmadığı, ailesi bilmediği ve öğrenci olduğu için kürtaj olmak zorundadır.
Gabica erkek arkadaşının bulduğu biriyle randevuya arkadaşı Ottila'yı gönderir. Ottila önce lüks bir otelde oda tutacak ve hep birlikte bu odaya gideceklerdir. Doktor olup olmadığı şüpheli bu adam kürtajı odada yapacak ve kızlar iki-üç günü burada geçirecektir.
ZOR KARAR
Hem otel hem kürtaj için para bulurlar. Ve yola çıkarlar. İşler umdukları gibi gitmez. Adamın istediği otelde yer bulamazlar, adam resepsiyona kimliğini bırakmak zorunda kalır, parayı az bulur. En önemlisi telefonda 2 aylık hamile olduğunu söyleyen Gabica'nın aslında 4 ay, 3 hafta 2 günlük hamile olduğu ortaya çıkar.
Adamın teklifi hem parayı alıp hem de iki kızla yatmaktır. Arkadaşına yardım için yola çıkan ve sevgilisinin annesinin doğum gününe gitmek zorunda olan Ottila'yı zor bir karar beklemektedir. Gabica çaresizdir ve direkt söylemese bile arkadaşından bu fedakarlığı istemektedir. Üstelik cenini yok etmek görevi de onundur.
Yaşadıkları ilişkisi üzerinde de düşünmeye iter Ottila'yı. İki kişinin yaşadığı cinsel ilişkide bedeli hep kadınların ödemek zorunda olmasını anlatan, kadın-erkek herkesi düşündüren bir film "4 ay, 3 hafta, 2 gün."
AŞAĞILAMA VE TACİZ
Şimdiki yorum ise internet sitesi Beyazparde'den. Sitenin yazarlarından Serdar Kökçeoğlu'nun yorumu konuyu ve toplumsal bakışı çok iyi özetliyor:
"4 ay, 3 hafta, 2 gün, kürtajın yasak olduğu yıllarda dört aylık bebeğini aldırmaya çalışan bir genç kız ile onun özverili arkadaşının inanılmaz hikayesini anlatıyor. Yakalanma ve başarısızlık korkusu ile doktorun aşağılama ve tacizlerine maruz kalan ikili olayı 'problemsiz' atlatsalar da, bir daha eskisi gibi olamayacaklarını fark ediyorlar.
Otilia'nın kürtaj yaptıran arkadaşını otel odasında bıraktıktan sonra sevgilisinin evindeki doğum gününe gittiği sahnenin sinema tarihine geçeceğine ise hiç şüphe yok. Az önce tecavüze uğramış olan karakterin yaşadığı yabancılaşmayı kelimelerle anlatmak çok kolay değil; oyuncunun başarısı ise inanılmaz..
Bir yanda şaşırtıcı bir dayanışma öyküsü, öte yanda eşi benzeri olmayan bir aşağılama. Yönetmen ise gizli kürtajı bir gerilim filmi gibi ortaya koyarken, izleyiciyi ayrıntıları keşfetmeye davet ediyor. Doktorun sözcüklerle kurduğu imalı iktidar, doğum günü masasındaki sınıfsal aşağılamalar, karanlık sokaklar ve finaldeki yutkunduran yemek sahnesi unutulmaz."