Biri çıkıp diyor ki: "Kocasına muhtaç olmadığını söyleyerek çalışan kadın ailesini dağıtıyor. Kocasına muhtaç değil ama elin adamının patronunun hizmetinde olmayı haysiyetine uygun buluyor."
Daha da ileri gidiyor ve kadınların "Ben kendi ayaklarımın üzerinde dururum", "Kadının ekonomik hürriyeti" gibi aldatmacalardan vazgeçmeleri gerektiğini söylüyor."
Karısına 'eş' demediğini, eşitliğe inanmadığını, karısıyla ve çocuğuyla eşit olmadığını belirtiyor.
Bu satırları okuduğum zaman 'yazık' dedim bu erkeğin karısına ve eğer varsa kız çocuklarına. Hayatı onlara zindan etmiş olacağını düşündüm. Şahsen ben böyle bakışa sahip bir babam olmasını istemezdim. Utanırdım kendisinden. Zira bu kişinin 'hamile kadınlar' hakkında söyledikleri de akıllarda.
Derken bir de öğrendik ki bir kızı var ve üstelik evli, çocuklu ve kariyer sahibi. Büyük bir şirkette üst düzey yönetici. Kendi ayakları üzerinde duruyor, ekonomik bağımsızlığını önemsiyor ve elin adamının hizmetinde olmayı haysiyetine uygun buluyor. Kocasına da muhtaç değil.
AKIL BAŞKA DİL BAŞKA
Bunu öğrendiğim zaman da 'bravo' dedim kadına. Helal olsun. Babasına rağmen doğru yolu seçmiş. Onun tavsiyelerine uyup 'asalak' bir ev kızı veya 'kocasına muhtaç' bir kadın olmayı tercih etmemiş.
Kim bilir belki de babasının sözünü dinlemiş. Yani medyaya 'kadınları yok sayan' demeçler veren kişi belki de kadınların kendi ayakları üzerinde durması gerektiğine inanan birisi. Kadınların gücünü bilen ve ne yapılırsa yapılsın kadınların kendi bildikleri yoldan gideceklerini bilen biri. Ama işte bize rol yapıyor. Toplum önünde farklı görünmek istiyor. Belki de bu şekilde öne çıkmak, görünmek, bilinmek, tanınmak istiyor.
Tutarlı değil yani. Son zamanlarda o kadar çok kişi çıktı ki böyle. Ağzından çıkanı düşünmeden söyleyen veya bilerek ama başka amaçlar için söyleyen. Mesela bir erkek akademisyen de üniversite öğrenci değişim programı "Erasmus" ile ilgili bir şeyler söylemişti. Bu programın cinsellik amaçlı olduğunu falan. Üniversite öğrencilerinin başka ülkelerde eğitim yaparak bilgi-kültür alışverişinde bulunmalarını sağlayan programın bir işe yaramadığını, gençlerin birbirleriyle arkadaşlık yapmalarına neden olduğunu falan.
Ve bir gün yine öğrendik ki bu akademisyenin kızı da Erasmus programına katılmış. Kendi kızının yararlanmasını istiyor ama başkalarının gitmesini istemiyor. "Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu" demez misiniz?
AMBARGO KOYMAYACAKSIN
Bir de kendilerinin her şeyi yapabileceklerini düşünen ve her hakka sahip olduklarını düşünen erkekler var. Onlara her şey mübahtır ama söz konusu kadınlar olunca her şey yasaktır. Mesela Arda. Futbolculuğuyla gurur duyduğumuz Arda, özel hayatıyla kendinden uzaklaştırıyor. Kaç kez evliliğin eşiğinden döndüğü herkesin malumu. İki kişi arasında geçenlere üçüncü kişiler olarak söz düşmez ama düğün tarihi bile olmasına karşın gerçekleşmemesinin Arda'dan kaynaklandığı biliniyor. Onun bu işe yanaşmadığı ve sürekli başka ilişkiler içinde olduğu da.
Pek çok erkek gibi o da istiyor ki, elinin altında bir kadın dursun ve bu kadın güzel olsun ve sadece onun olsun. Ama kendisi de hayatını yaşasın, gezsin, tozsun, başka kadınlarla da birlikte olsun ama kimseye bağlanmasın. Kimseye hesap vermesin.
Ne yani kız arkadaşı aldatmasına ve sürekli evlilik tarihini ertelemesine karşın ses çıkarmayacak mıydı? Hep onu mu bekleyecekti, "bir gün uslanır ve bana döner" diye.
Ayrıca ne demek "Başkasıyla birlikte olunca her şey bitti" demek. Bir insandan bahsediyorsunuz bir oyuncak veya maldan değil ki. Başkasından beklediğiniz davranışı siz de ondan esirgemeyeceksiniz. Başkasıyla görüşmesini istemiyorsanız siz de görüşmeyeceksiniz. En doğrusu birbiriniz üzerine ambargo koymayacaksınız.