Silvan'da 13 vatan evladının şehit edildiği hain saldırı, bir süredir sesi soluğu çıkmayan savaş çığırtkanlarını cesaretlendirmişe benziyor. 20'sinde toprağa düşen gariban çocuklarının cansız bedenleri üzerinden yürüttükleri ve 'çakıl taşı edebiyatı' ile destekledikleri kirli politikayı, bir kez daha bize dayatmaya çalışıyorlar. Amaçları faili meçhullerin sıradanlaştığı, Güneydoğu'nun bir kan gölüne döndüğü 90'lı yılların terörle mücadele yöntemlerine dönüşü sağlamak. Ateşle oynadıklarının farkında bile değiller. Bu ülkede 5 milyon Türk- Kürt evliliği olduğunu, İstanbul'un dünyanın en büyük Kürt şehri kabul edildiğini, şehit evlerinden yükselen Kürtçe ağıtları görmezden geliyorlar. Türkiye bir kez daha barışın yolunun siyasetten değil, silahtan geçtiğine inanan bu anlayışa teslim olursa geri dönüşü olmayan bir yola girer. Bugün hala 90'lı yıllarda yapılan yanlışların faturasını ödüyoruz. Bu işin tankla, topla, tüfekle halledilemeyeceğini görmek için daha kaç Mehmetçiğin ölmesi lazım?
Hain PKK ve onun sivil uzantısı BDP de çok iyi biliyor ki; Türkiye'yi bölmeye güçleri yetmez. 12 Haziran'da boylarının ölçüsünü aldılar. 7 milyon Kürt seçmenin sadece 2 milyon 800 bini oyunu onlara verdi. Bu rakam bile Kürt meselesinde kimin elinin daha güçlü olduğunu anlatmaya yeter. Ne Öcalan ne de Karayılan, Kürtler üzerinde Tayyip Erdoğan kadar etkili değil. "Gecenin en karanlık anı şafak sökmeden önceki andır" derler. Kürt meselesinde toplum henüz farkında olmasa da barışa daha önce hiç olmadığımız kadar yakınız. Hainlerin saldırılarını sıklaştırması bu yüzden. Şiddetin şiddeti, nefretin nefreti körüklediğini onlardan iyi kim bilebilir? Bugüne kadar böyle geldiler. Şimdi ayaklarının altındaki toprak kayıyor. Varlık sebepleri teker teker ortadan kalkıyor. Kritik bir dönemeçteyiz. Ya eskiden olduğu gibi savaş çığırtkanlarının peşine takılacağız; ya da barışa şans tanımaya devam edeceğiz. Tercih sizin.
Yeni dönem, yeni vekiller
İzmir'in yeni vekilleri yemin krizi sayesinde Meclis'e çabuk ısındı. Yaklaşık 1 ay süren krizde hem acemiliklerini attılar hem de Ankara'ya alıştılar. Önümüzdeki 4 yılda Meclis'te nasıl bir performans göstereceklerini şimdiden kestirmek zor. Ben size TBMM kulislerindeki 1 aylık gözlemlerimi aktarayım. Kararı siz verin. AK Parti'nin yeni vekilleri genç ve siyasi tecrübesi yüksek isimlerden oluşuyor. Aydın Şengül grubun liderliğine oynaması en muhtemel isim. İlknur Denizli henüz yerine alışamamış gibi. Ancak AK Parti içinde yükselme potansiyeli olan kadın vekiller arasında gösteriliyor. Başbakan Erdoğan'ın ilerleyen süreçte Denizli'yi ön plana çıkarması beni şaşırtmaz. Hamza Dağ ve Nesrin Ulema'nın avantajları gençlikleri. Rıfat Sait bu dönem Meclis'in en dikkat çeken milletvekillerinden biri olabilir.
Ve bakanlar... Yaygın kanaatin aksine Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay'ın bu dönemde İzmir siyasetinde ön plana çıkacağını düşünüyorum. Ulaştırma Bakanı Binali Yıldırım kendisi istese bile İzmir'e Günay kadar vakit ayıramaz. EXPO sürecinin hız kazanmasıyla Günay'ın mesaisinin önemli bir bölümünü kente harcaması kaçınılmaz olacak. Gelelim CHP'ye. Alaattin Yüksel - Mehmet Ali Susam ikilisi arasında bir liderlik mücadelesi olduğu çok belli. Yüksel'in yanında Mustafa Moroğlu ve Hülya Güven var. Diğer vekiller şimdilik bağımsız takılıyor. Rıza Türmen ve Güldal Mumcu'nun önümüzdeki 4 yılda İzmir'le olan ilişkileri minimum düzeyde kalır. Benim yeni dönemde CHP'de öne çıkmasını beklediğim isimlerin başında Rahmi Aşkın Türeli geliyor. Kılıçdaroğlu'nun A takımında. Partinin ekonomi politikalarına yön veren isimlerden biri. Son bir not: Hem AK Parti hem de CHP milletvekillerinin neredeyse tamamı partilerinin mevcut il başkanlarından rahatsız. Yani Cihat Akay ve Tacettin Bayır'ın önümüzdeki süreçte işleri zor.