TSK'nın komuta kademesinde yaşanan istifalar sayesinde bir kez daha gördük ki; Türkiye'de gazeteler aslında sırf gazeteciler okusun diye yapılıyor. Dünyada bizimki kadar kendi milletine yabancılaşmış, sokağın ve vatandaşın gündeminden bu kadar uzaklaşmış bir medya herhalde yoktur. Gazetelerde günlerdir sanki çok umurumuzdaymış, sanki başka hiçbir derdimiz yokmuş gibi, YAŞ'a kaç orgeneral ve amiralin katılacağı, hangi 'kor'ların 'or' olacağı, hangi generallerin emekliye sevk edileceği yazılıp çiziliyor.
BİR AY GEÇMEDİ
Aynı zaman dilimi içinde 5 askerimizin terörist ateşi ile şehit olması adeta kimsenin umurunda değil. Silvan'da verdiğimiz 14 şehidin üzerinden daha bir ay bile geçmedi. Böyle bir ortamda konuşulması gereken generallerin tayin, terfi ve kıdemleri, emekliliklerinde sürdürecekleri rahat ve konforlu hayatları için yaptıkları iddia edilen pazarlıklar mı olmalıydı?
MİLLETİN CANI YANDI
TSK'nın komuta kademesindeki değişimin generallerin geleceği ile ilgili kısmı, bu milletin kahir ekseriyetini hiç mi hiç ilgilendirmiyor. Yeni komuta kademesinden beklenen sadece asli görevlerini yerine getirmesi ve yıllardır devam eden teröre artık 'dur' demesi. Çünkü, bu milletin canı terörden çok yandı. 1984 yılından bu yana PKK'yla girilen çatışmalarda şehit olan güvenlik kuvvetlerinin sayısı 8 binin üzerinde. Korkunç bir rakam bu. Kurtuluş Savaşı'nda bile 10 bin 885 şehit vermişiz. Kore Savaşı'nda 731, Kıbrıs Barış Harekatı'nda ise 486 şehidimiz var. Son 27 yılda terör nedeniyle hayatını kaybeden Türk vatandaşlarının sayısı 40 bini geçti.
Asıl tartışmamız, konuşmamız gerekenler bunlar. Komutanların istifası Türkiye'de yaşanan değişimin kaçınılmaz bir sonucu. Demokratik rejimlerde siyasi iktidarlarla güç mücadelelerine giren, canı sıkılınca aba altından sopa gösteren ordu modellerine yer yok. Türkiye 31 yıl sonra da olsa darbenin izlerini siliyor. Demokrasi hepimize olduğu gibi, TSK'ya da iyi gelecek. Umarım medya da bu süreçte kendini geliştirmeyi başarır.
Erdoğan'ın yaptığını Çiller yapsaydı?
Yıl 1993. PKK terörü Güneydoğu'yu kasıp kavuruyor. Bölgede devletin değil, terör örgütünün borusunun öttüğü günler. Başbakanlık koltuğunda Tansu Çiller oturuyor. Genelkurmay Başkanı ise, Doğan Güreş. Hakkari ve Şırnak'ı 'kurtarılmış bölge' ilan eden PKK'ya karşı acil önlem alınması lazım. Yoksa o ateş tüm bölgeye yayılacak. Doğan Güreş'in kafasında iki ildeki tugay komutanlarını değiştirmek var. O dönemde Kara Kuvvetleri'nde tam 80 tuğgeneral görev yapıyor. Ancak Hakkari ve Şırnak'a gidecek komutan bulunamıyor. Görev teklif edilenler arasında, "Ben Güneydoğu'ya gitmem, istifa ederim" diyenler bile var.
ALBAYLAR ATANIYOR
Güreş, çaresizlikten 'tuğgeneral' ataması gereken tugay komutanlıklarına 'albay' rütbesinden atamalar yapmak zorunda kalıyor. Hakkari'ye Osman Pamukoğlu, Şırnak'a geçen dönem İzmir Milletvekili olarak görev yapan Kamil Erdal Sipahi gidiyor. Pamukoğlu bu olayı 'Unutulanlar Dışında Yeni Bir Şey Yok' adlı kitabında geniş bir şekilde anlatıyor. Güreş'in görevi Pamukoğlu'na verirken söylediği sözler ibretlik:
"Bu karargahta beni kandıran adamlar var. O 'Güneydoğu'ya gidemem' diyenlerden hesap sorulacak. Milletin 40 yılda bir sana işi düşecek, sen gitmeyeceksin. Sulh zamanı risk yok, ölüm yok. Koltukların altında dosyalarla yıllarını geçiriyorlar. Yahu bu adamlar benim bulunduğum makama kadar yükselirler, nasıl tespit edeceksin ki? Cesur adamlar bu günlerde millete lazım. Çok müşkül duruma düştük."
28 ŞUBAT SÜRECİ
Orduda 20 yıl önce kendini gösteren bu ve benzeri sorunlar hep görmezden gelindi. Güneydoğu'ya gitmeyen o komutanlara emin olun hiçbir şey olmadı. Çiller o dönemde terörle mücadeledeki kararlılığının yarısını orduyu modernize etme konusunda gösterseydi; belki de 28 Şubat sürecini hiç yaşamayacaktık. Ve muhtemelen bugün çok farklı şeyleri konuşuyor olacaktık.