Çok tuhaf... Başlama düdüğü, ha öttü, ha ötecek... İçimde gelişen ani bir dürtü ile 'Empati' yapmaya başladım, durup dururken...Şenol Güneş oluverdim, o an... Mesela en başta; elimde iki süper golcü Cenk ve Aboubakar'dan, hangisini tercih edecektim? En zor zamanlarımı kurtaran Cenk'i oynatmasam, vicdanım el vermeyecek! Avrupa Kupaları'nın golcüsü Aboubakar'ı kulübede oturtsam adalet, adalet olmayacak! Mesela; tedbirli mi, başlamalıydım oyuna? Yoksa, küllüm karşı kaleye yüklenmeli miydim, ısrarla?
Neyse, Şenol Güneş olmaktan silkindim, ilk çeyreği geçerken... Tedbiri elden bırakmadan geliştirilen ataklar morallerimizi yükseltirken Aboubakar, koydu kafayı, takımı geçirdi öne.. Hemen ardından skoru ikilemesiyle, sırtımızı koltuğa tam dayarken El Younnoussi, bozdu morallerimizi!
Gecenin 'kahramanı!' olarak göstereceğim, Beşiktaş'ın tarih sayfalarına adını yazdırarak, yıllar sonrası dahi konuşulacak şu maçta, Allah'ın cahili Aboubakar efendi, olmadık bir zamanda rakibine kafayı çakıp, kırmızıyı görmez mi? Tüm düzenin, düşünülen tüm taktiksel eylemlerin, etti içine(!)
ABOUBAKAR DENEN CAHİLE
Futbolu hep, denize benzetirim her zaman... Rüzgarın, ne zaman nereden eseceği, ne yöne eseceği belli olmuyor işte!
Koca ikinci yarı boyunca, cahil cühayla Aboubakar efendi yüzünden Beşiktaş, mazlumları oynamaya başladı. Mayası kabaran Olympiakos dümeni ele geçirirken, Fabri'yi yerlerde süründürmekten geri kalmadığı gibi, bir direkten, diğer direğe çarptırdılar, güzel çocuğu!
Son çeyreğe girilirken, on kişi kalan Siyah-Beyaz'lı Spartalı'ların, iki kişilik koşmalarına tanık olurken baktım, heyecandan ben bile ayaktayım! Babel'in golüyle ve Cenk'in dörtlemesiyle, zaten koptu kıyamet!
Dün akşam, bu çocukların omuzlarına, tüm göklerdeki yıldızları taktım takmasına...
Ancak; o mücadeleyi verenlerden biri olsaydım eğer, o Aboubakar denen cahile iki tokat çakardım, soyunma odasında (!)