Hürriyet Gazetesi'ne yapılan saldırı çok çirkin tabii, okuyucu en çok bunu merak etmiş bu hafta. Yollanan e-postalarda soruyorlar, "Elif Hanım ne diyeceksiniz bakalım?".
Böyle bir soru olabilir mi; ama soruyor çünkü bölünmüşlük hücrelerine işlemiş. Şiddet ne olursa, kime olursa olsun onaylamak mümkün mü?
"Sizin okuyucu sevinmiştir şimdi" diyen bir (aslında birçok) okuyucum var! Bizim okuyucumuz sanki uzaylıymış gibi tavır takınan, sanki bu vatanın, milletin insanı değilmiş gibi davranan ama bizi okumaktan da kendini alamayan! Şu siz/biz meselesi hallolmadan, olmayacak! Farklı düşüneni kabullenmeden olmayacak. Ben ve aklı başında, vicdan sahibi tüm gazeteci arkadaşlarım elbette, bir başka yayın organı taşlarla sopalarla saldırıya uğrarsa rahatsız oluruz. Ancak bizim de bağlı bulunduğumuz yayına yapılan saldırıları alkışlayan ve hiç de vicdan sahibi olmadıklarını düşündüğüm gazeteciler var. Hatta bunlardan birkaçıyla sohbet ettim (etmek zorunda kaldım) bir ortamda geçtiğimiz hafta. Hükümete yakın olmakla suçladıkları ve büyük küfürlerle, ağız dolusu hakaretlerle yüklendikleri yayınlarımız, bir tehdit alırsa ve sözlü/fiziksel şiddete maruz kalsa, çok mutlu olacaklarını söylediler. İsim vermek istemiyorum, adını içimden bile söylemek istemiyorum, koskoca bir gazeteci (kendisi de kocaman, bulunduğu mevki de kocaman); Aylan Kurdi'nin bakmaya dayanamadığımız fotoğrafını gördükten sonra, "Daha çok ölsünler ki gelmesinler" dedi. Bunamışlığına, yaşına, ahlaksızılığına, sevgisizliğine verdim...
Acıdım adama, acıdım çünkü vicdansız olmak çok zor. Duygusuz yaşamak, bir cansız bedenden sevinecek malzeme çıkarmak çok zor olsa gerek...
"Daha çok ölsünler ki, bu hükümet gitsin" dediği noktada da ortamı terk etmek zorunda kaldım. Ne tartışabilirsiniz bu zihniyetle, ne konuşabilirsiniz. Kendi adıma aynı ortamı bile solumak istemedim...
Aslolan bir şey var ki, okumuş cahillerden daha çok çekeceğiz...
Ne olur evlatlarınızı çok sevin, onları vicdanlı birer birey olarak yetiştirin. Ne kadar çirkin cümleler değil mi, ben yazarken utandım ama onlar bulundukları her ortamda bağıra bağıra konuşmaktan utanmıyorlar.
Gündem...
Benim için haber, senin için köşenden olmak korkusu.
Benim için ağlayan, kahrolan anneler, senin için kötülükten beslenmek.
Benim için her şehitle yeniden kahrolmak, senin için gazetenin ajite kokan manşeti.
Benim için Aylan'ın küçücük elleri, senin için iptal edilen Tarkan konseri.