Tam 50 yıllık arkadaşımı yitirdim. İzmir Atatürk Lisesi'nin 2 Fen C sınıfında başlayan dostluk aralıklarla sürmüş, son 10 yılda tekrar hız kazanmıştı. En azından Salı grubumuzda haftada bir buluşup yine takılıyorduk birbirimize. Okulun atletizmde 100 metrede en hızlısıydı. Hızını hiç kesmedi. İş hayatında da önde oldu, vefada da... Ama iyiliksever kalbi o hıza dayanamadı, evvelki gece birden oyun bozanlık etti duruverdi...
Yalnız İzmirlilerin değil, onu tanımak şansına erişen Ankaralıların, İstanbulluların da sevgilisiydi. Taner Demir arkadaşım demir gibi sağlam karakterli gerçek bir dosttu. Kimseyi incitmezdi ama son yıllarda onu incitenler olmuştu. Belki de kalbini kıranların stresine dayanamadı. Sonbaharın düşen yaprakları arasına sessizce karışıverdi. Başımız sağ olsun...
***
Oysa ne güzel ve ne coşkulu geçiyordu günlerim.
Geçen hafta yazamadım çünkü Galler'de Cardiff şehrindeydim. İlk günüm Galatasaray-Kopenhag maçını izleyebileceğimiz bir yer aramakla geçti. İmdadımıza Aydın'lı Şoför Şakir yetişti. Onbeş yıldır Finlandiya'lı eşiyle ve çocuklarıyla Cardiff'te yaşayan bir Ege'li... Bizi Cardiff'e 20 km mesafedeki New Port'ta bir kahvehaneye yetiştirdi ve fırtına gibi esen Galatasaray'ı izleme fırsatını bulduk. Galler'de yaşayan Türklerin büyük çoğunluğu Adıyaman ve Çorum'lu... En çok taşımacılık ve restoran - cafe işlerinde çalışıyorlar...
***
Tam bir bahar havası vardı ve arkadaşlarımla hem Womex Müzik Fuarı'nda (World Music Expo) hem de Cardiff'in merkezinde hoşça vakit geçirdik. Womex'i her Ocak ayı sonunda Cannes'da yapılan Midem Müzik Fuarı'ndan ayıran en büyük özellik her yıl ayrı bir ülkede yapılıyor olması. Geçen yıl Selanik'teydi gelecek yıl Sevilla'da olacak. Birmingham'dan arabayla Cardiff'e geçerken 3 saatlik karayolu boyunca yeşilin her tonunu ve o yeşille beslenen koyunları, danaları, o geniş arazilerin içinde harika görünen çiftlik evlerini seyrettim. Boşuna dememişler etleri pek lezzetli diye... Kırmızı et yemekleri çok başarılıydı.
Cardiff'in sokaklarında müzik çalanlar şarkı söylenler arasında bir tenorla baritona rastladım ve mıh gibi çakılıp icralarını hayranlıkla dinledim. Galliler ve özellikle kızları aşırı kiloları ve fizikleriyle kendilerini hemen belli ediyorlar. Ama üç üniversite barındıran Cardiff'in sokaklarında değişik ülkelerden gelenler de hemen göze çarpıyorlar... Bu arada sadece gözleri aralık, tamamen siyah çarşafa bürünmüş İslam kadınları da sıkça görüntüye giriyorlar...
2011'de Cardiff, National Geographic'in alternatif turizm durakları arasında altıncı sırada yer almış. Bana sokaklardaki heykelleriyle biraz Eskişehir'i anımsattı. Bu arada Cardiff'in 2009'da da en başarılı Avrupa spor şehri seçildiğini notlarımıza ekleyelim...
***
Hayatımın en güzel 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı'nı bu yıl kutladım. Arkadaşım ve Sultanköy'deki yazlıktan komşum, 70'lerin ünlü şarkıcılarından Mehmet Taneri ve eşi Özlem'in evlerine davetliydik. İstanbul Cihangir'deki evleri Boğaziçi Köprüsü'nü tam karşıdan görüyor. Atatürk posterleri, ay yıldızlı balonlar ve bayraklarla donatılmış evlerinden o muhteşem ışık ve havai fişek gösterilerini tam cepheden izlerken coştukça coştuk ve harika bir gece geçirdik. Hiç bir şey 29 Ekim'in etkisini, Cumhuriyet'in 90'ıncı yıl coşkusunu azaltamazdı ve azaltamadı da... Bir yıl sonra Cumhuriyet Bayramımızı yine orada, yine dostlarımızla kutlamak üzere sözleştik...
***
Bir kaç gündür Mustafa Sarıgül'ün hayatını anlattığı "Ne Bir Eksik Ne Bir Fazla" adlı kitabı okuyorum. Sarıgül'ü yıllardır tanırım. Önceki dönemde de beş yıl boyunca Şişli Belediye Meclisi'nde onun kontenjanından meclis üyesi olmuş ve birlikte çalışmıştım. Azmine ve çalışkanlığına hayranım. Kitabın zamanlaması tam yerel seçimler öncesi çok iyi olmuş. Kitap su gibi akıp gidiyor ve Sarıgül gerçeğini gözler önüne seriyor.
O, "Demokrasiye inananlar seçim sandığına küsmez!" deyip pes etmeyen ve kaybettikten sonra sürekli kazananlardan.
Kitabı keyifle ve heyecanla okudum.
Tozu dumana katarak İstanbul'u fethederse hiç şaşmam...