İnsanları enerjilerine göre gök cisimlerine benzetmişimdir oldum olası... Kabaca üçe ayırabiliriz sanırım. Bakın bakalım siz bu gruplardan birine benziyor musunuz?
Güneşler: Eril enerjiye sahip çekici, cıvıl cıvıl, yaşam dolu tiplerdir. Yüksek bir ego seviyesine sahiptirler. Herkes onların enerjisinden faydalanır, onun sayesinde ısınır. Doğal olarak, herkesin çevresinde pervane olmasını isteyen bir güneşin isteği kolaylıkla olur. Herkes çevresinde olsa da ( bir başka güneş hariç) genellikle sabit bir uydusu da bulunur. Bu özellikleriyle güneşleri, doğal lider kabul etmek yanlış sayılmaz. Fikirden çok eylem insanıdırlar. Akıllarından çok sezgileriyle davranırlar ve çoğunlukla sezgileri doğrudur. Bütün bu üstün özellikleri, normal olarak 'şeytan tüyüne sahip' olan güneşi dayanılmaz derecede çekici kılar. O da bunun fazlasıyla farkındadır. Öfkesi yakıcı, dostluğu sıcacıktır. Bununla birlikte, kaprislidir. Çabuk öfkelenir, ortalığı dağıtmadan sakinleştirilemez. Güneşler, sen onlardan daha düşük bir konumdaysan sana eşlik eder. Belli bir mesafede durmakta yarar vardır. Bir güneşe sürekli çok yakın durmak tavsiye edilmez. Ya onun yüksek enerjisiyle yanar ya da kimliğini kaybedip buz gibi bir uyduya dönüşürsün.
Aylar: Dişil enerjiye sahip aylar, kendiliğinden ışık vermeyen tiplerdir. Daha nötr kişiler olduklarını söyleyebiliriz. Ancak belli bir mesafeden bir güneş sayesinde ışık verir ve kendilerini gösterirler. Akıl insanıdırlar. Analitik, soğukkanlı, zarif tiplerdir. İnsanları kolaylıkla incitmezler. Kendilerinden çok başkasını düşünen fedakar tipler, aylardan çıkar. Çevresinde olumlu özelliklerde enerjik tipler bulunan aylar hızla ortama adapte olup bütün iyi özelliklerini sergilerler. Hatta bir güneşin yakıcılığından bıkmış kimseler için aylar adeta dengeleyici kuvvettirler. Lider değil, yönetici tabiatlıdır. Ne yazık ki çevresinde ışık alabileceği bir güneş yoksa soluktur. Fazla kimse tarafından fark edilemez, kendi potansiyelini ortaya çıkaramaz. Reklamı yoktur. Bir güneşin yanında takdir edilse de 'konuşulan kişi' olmayı ancak bir öfkeli bir güneşle mukayese edilince başarabilir. İkinci adam olmaya mahkumdur. Nasıl ki güneş ayın güzelliği, gücü ise; ay da güneşin sağduyusu, saygınlığıdır.
Kara delikler: Kendiliklerinden ne bir gezegen, ne de bir cisim olan kara delikler, negatif bir enerji kaynağıdır. Karamsar, suratsız, kara haberci, 'Bu dünyayı sen mi değiştirecen?'ci, 'Heykelini mi dikecekler sanıyorsun'cu tiplerdir. Öyle kötümser bir ruh haline sahiplerdir ki... Ellerinde sadece geçmiş olduğunu düşünürler. Muhafazakardırlar. Şekilcidirler. Onları ancak korku yönetir. Bu yüzden çevrelerine ya üzüntü ya da korku saçarlar. Kendi ruh hallerinden kendileri de öyle hoşnutsuzdur ki kimi zaman kötü niyetle sizi üzer, kimi zaman da 'doğrusunun bu' olduğunu düşündüklerinden, hevesinizi kırarlar. Kendi kara deliklerine sizi çekerek emer, enerjinizi soğururlar. 'Her yer karanlık' diye başlayan makber, adeta onların şarkısıdır.
Hayatım, ben bir karar aldım!
Beraber olduğum kadın gelip de bana 'Ben bir karar aldım..' diye başlayan bir cümle kurarsa, aramızın nasıl olduğuna ve onun ruh haline bakmaksızın bir ürperti gelir, ensemdeki tüyleri yalayarak geçer. 'Allah'ım, ne karar aldı acaba?' Neden böyle üstüme alınırım bilmem ama sanki bana karşı bir tepki gibi algılarım bu kararı. Acaba sorun, içimizdeki alfa erkeğin, kadının bizden bağımsız olarak karar alan yönüne içgüdüsel bir tepkisi midir bu, bilmiyorum. Siz de böyle hisseder misiniz, ey cemaat-ı müslimin?