Karşıyaka Çarşısı'nda, tiyatro sokağının hemen girişinde bir pasaj vardır, Ses Pasajı...
Çocukluğumda o pasaj sinemaydı; Ses Sineması... Genellikle Türk filmleri oynatırdı, daha çok da Cüneyt Arkın'ın o tarihi filmlerini...
İlk orada izledim "Fatih'in fedaisi Karaoğlan"ı ve benzerlerini...
Sinemanın hemen karşı köşesinde ise Sakıpağa vardı; Karşıyaka'nın ünlü bir yoğurtçusu... Gerçekten ürünleri, hele ayranı çok güzeldi.
Dükkanda sadece yoğurt değil, koca dipli bardaklarla ayran da satılırdı. Gelen, geçen içer giderdi. Hatta kuyruk olurdu Karşıyakalı...
Bu ayran benim de alışkanlığım oldu, oradan her geçişimde içerdim, cebimde beş kuruş kalmayana dek...
Enfes bir tadı vardı ayranın, dudakları yalatan cinsten... Ancak Sakıpağa da her işletme gibi çağa uydu, pakete soktu ayranı...
Daha düne kadar, Sakıpağa süt ürünlerinde bir İzmir markasıydı.
Geçen gün radyo reklamlarında duydum, Sakıpağa'nın ünü artık İzmir'i aşmış, Türkiye sathına yayılmış...
Bir İzmirli olarak gurur duydum bu gidişattan...
Peki sadece Sakıpağa mı, bu çıkışı gösteren...
***
Bilir misiniz, İzmir'in her köşesinde bir tatlı markası var, adı Özsüt...
O da İzmirli... Hem de öyle böyle değil, kökten....
Özsüt'de yediğiniz tatlının lezzetini hiçbir markada bulamazsınız. Bir Egeli olarak damak tadınıza uyan, çeşit olarak, aradığınızı bulduğunuz bir firmadır Özsüt...
Ben Özsüt'ü sadece İzmir'de bilirdim. Günün gerisinde kalmışım.
Özsüt almış başını gidiyor, hem de nasıl...
Anadolu'nun en ücra köşesine bile gitmiş Özsüt, orada bir şube açmış, hatta kimi ilimizde, iki, üç...
Düşünün tatlılar İzmir'de yapılıyor, Türkiye'ye yayılıyor.
Bir arkadaşım telefonda, "Biliyor musun, İzmir'de o çok sevdiğim 'tiramisu'yu bir tek Ankara'daki Özsüt'te buldum. Kendimi İzmir'de hissettim" dediğinde...
Merak ettim, internete girdim, şok oldum. Özsüt, Anadolu'nun gerçekten her köşesinde...
Bir yanda Sakıpağa, öte yanda Özsüt... Yıllardır Pınar'ın gururla taşıdığı İzmir bayrağına sarılmış, Türkiye'ye kaliteyi taşıyorlar.
***
Sözün özü, İzmir'de iyi şeyler de oluyor, önemli olan cesaret etmek...
Fırtınada uyuyabilir misin?
Yıllar önce bir çiftçi, fırtınası bol olan bir tepede bir çiftlik satın almıştı. Yerleştikten sonra ilk işi bir yardımcı aramak oldu. Ama ne yakındaki köylerden ne de uzaktakilerden kimse onun çiftliğinde çalışmak istemiyordu. Müracaatçıların hepsi çiftliğin yerini görünce çalışmaktan vazgeçiyor, "Burası fırtınalıdır, siz de vazgeçseniz iyi olur" diyorlardı.
Nihayet çelimsiz, orta yaşı geçkince bir adam işi kabul etti. Adamın haline bakıp 'çiftlik işlerinden anlar mısın?' diye sormadan edemedi çiflik sahibi... 'Sayılır' dedi adam, 'fırtına çıktığında uyuyabilirim' .
Bu ilgisiz sözü biraz düşündü, sonra boşverip çaresiz adamı işe aldı. Haftalar geçtikçe adamın çiftlik işlerini düzenli olarak yürüttüğünü de görünce içi rahatladı. Ta ki o fırtınaya kadar:
Gece yarısı, fırtınanın o müthiş uğultusuyla uyandı. Öyle ki, bina çatırdıyordu. Yatağından fırladı, adamın odasına koştu: 'Kalk,kalk! Fırtına çıktı. Herşeyi uçurmadan yapabileceklerimizi yapalım.'
Adam yatağından bile doğrulmadan mırıldandı: 'Boşverin efendim, gidin
yatın. İşe girerken ben size fırtına çıktığında uyuyabilirim demiştim ya.' Çiftçi adamın rahatlığına çıldırmıştı. Ertesi sabah ilk işi onu kovmak olacaktı, ama şimdi fırtınaya bir çare bulmak gerekiyordu.
***
Dışarı çıktı, saman balyalarına koştu: A-aa! Saman balyaları birleştirilmiş, üzeri muşamba ile örtülmüş, sıkıca bağlanmıştı. Ahıra koştu. İneklerin tamamı bahçeden ahıra sokulmuş, ahırın kapısı desteklenmişti. Tekrar evine yöneldi; evin kepenklerinin tamamı kapatılmıştı. Çiftçi rahatlamış bir halde odasına döndü, yatağına yattı. Fırtına uğuldamaya devam ediyordu. Gülümsedi ve gözlerini kapatırken mırıldandı: 'Fırtına çıktığında uyuyabilirim.'
GÜNÜN SÖZÜ
Yarınlar hep güzel derler, oysa ki bugün, dünün yarını değil midir?
Victor Hugo