Hayatta dostluk çok önemli bir olgu... Kimine göre ölümünedir bu birliktelik, kimine göre ise çıkarına...
İş bitince dostluğun sona erdiği ise, günümüzde en geçer akçe...
Verilen sözlerin tutulmadığı, birlikteliklerin sırtından hançerlendiği, pazarlıksız satışların yapıldığı bir dönemden geçiyoruz.
Aradığımız tek şey ise, inanabileceğimiz, güvenebileceğimiz bir dost ya da dostlar...
Aşağıda okuyacağınız yazı, dostluğun nasıl özel ve vazgeçilmez olduğunu anlatan güzel bir öykü...
Umarım her dostluk, bunun gibi yaşanır.
***
Bir adam ve hayattaki tek arkadaşı olan köpeği kazada birlikte ölmüşlerdi. Gökyüzüne çıktıktan sonra bembeyaz bulutların arasında dolaşmaya başladılar. Adam çok susamıştı..
Biraz su bulabilmek ümidiyle yürümeye devam ederken birden kendilerini muhteşem bir manzaranın karşısında buldular..
Rengarenk çiçeklerle süslü bir bahçe ve onları karşılayan beyazlar içinde bir kadın.. Adam köpeğiyle birlikte kadına yaklaştı ve sordu: "Affedersiniz... Burası neresi?"
Kadın ona gülümsedi: "Burası Cennet efendim."
Adam bunun üzerine sevinçle "Harika!" dedi "Peki bana biraz su verebilir misiniz? Gerçekten çok susadım..."
***
Kadın cevap verdi: "Tabii efendim içeri girin. İçeride dilediğiniz kadar su bulabilirsiniz."
Böylece adam köpeğine döndü, "Hadi oğlum içeri giriyoruz" diyerek kapıya yürüdü ama kadın onu birden durdurdu: "Üzgünüm efendim köpeğiniz sizinle gelemez. Hayvanları içeri almıyoruz..."
Bunun üzerine adam bir an durdu, düşündü ve geri dönüp köpeğiyle birlikte geldikleri yolun tam ters yönünde yürümeye koyuldular.
***
Bir süre geçtikten sonra kendilerini bu kez tozlu çamurlu bir yolda buldular ve yolun sonunda karşılarına çiftlik girişini andıran bir kapıyla yırtık pırtık elbiseli bir dede çıktı. Adam sordu: "Affedersiniz, bana biraz su verebilir misiniz?"
Dede, "İçeri gel" dedi ve ekledi: "Kapıdan girdikten sonra sağ tarafta bir çeşme var..."
Adam sordu: "Peki arkadaşım da benimle gelip oradan içebilir mi?"
Dede " Tabii" dedi, "çeşmenin yanında köpeğinin de su içebileceği bir kase bulacaksın..."
Bunun üzerine adam kapıdan girdi. Biraz yürüdükten sonra sağ tarafta çeşmeyi buldu.. Adam çeşmeden köpek de oracıktaki kaseden doya doya içerek susuzluklarını giderdiler.
***
Derken adam geri giderek girişte bekleyen dedeye sordu: "Su için çok teşekkür ederim... Peki burası neresi..?"
Dede "Burası cennet" dedi.
Bunu duyan adam şaşırdı: "Ama nasıl olur? Az önce burası gibi kırık dökük olmayan muhteşem bir yere gittik ve orasının da cennet olduğunu söylediler..."
Dede "şu rengarenk çiçeklerle süslü altın kapılı yer mi?" dedi "ama orası cehennem.."
Adam iyice şaşırmıştı: "Peki ama orası sizin adınızı kullanarak insanları kandırıyor diye hiç kızmıyor musunuz.."
Dede gülümsedi: "Kızmıyoruz... Çünkü onlar kendi çıkarı için en iyi arkadaşını yarı yolda bırakanları cennetten uzak tutuyorlar."
***
Sözün özü, dostlarınızı yarı yolda bırakmayın. Bir dostun derdine herkes üzülebilir, bu çok kolaydır. Bir dostun başarısına sevinebilmek ise sağlam bir karakter gerektirir.