Toplumları ayakta tutan, değer katan unsurlardan bence en önemlisi, yetiştirdiği insan gücünün verdiği katkıdır.
Aydın toplumların en önemli kazancı budur işte... Emek birliği, fikir ayrılığı olsa da saygı birliği, ortak bilinç uğruna mücadele...
İster öğretmen, ister avukat ister gazeteci olsun her birey, eğer toplum doğru bir temel atmışsa, insanlarına emek vermek için şartlar kendini...
Her ne fırsatta olursa olsun, bunu yapar. Örneğin bizde; hep şu değil midir dilimizde pelesenk olan, anne ve babamızdan sürekli tekrarlanan:
"Vatana, millete hayırlı bir evlat yetiştirmek gayemiz..."
Bu şartlanma, aslında bir toplumsal kök gibidir. Her Anadolu insanının benliğine işler, kalbinde yer eder.
İşte bu yüzden, bu toplumun vazgeçilmez insanları vardır... Ve de bu toplumdan asla vazgeçemeyecek olan bilim adamları, düşünürler, politikacılar, eğitimciler, avukatlar, gazeteciler, öğretmenler...
Attıkları her bir adım, daha güçlü bir toplum için harç niteliği taşır.
***
Bu isimlerden biri de aramızda yaşıyor, Karşıyaka'da... Yıllarca adaletinden kuşku duyulmadan ağır ceza hakimliği yapan, haksızlıklara karşı çıkan, siyasi kimliğini bir "ayrıcalık" olarak görmeyen, eşitsizlikle savaşan, bu uğurda emek harcayan, makale, şiir yazan, insana emek veren bir insan sizlere söylemek istediğim.
Adı Veysel Gültaş... Topluma emek vermiş insanların öykülerini onun satırlarında okuduk yıllarca... "Ütopyanın Peşindeki Adam Dr. Kriton Dinçmen"i onunla tanıdık, keza bir inanç adamı olan Mim Yavuz Binbay'ı da...
Onun için bir başyapıt taşıyan ve kendi şiirlerininin de yer aldığı "Hukukçu Şairler Antolojisi" edebiyatımıza kazandırılmış en önemli yazın kitaplarından biridir.
Hele işkenceyi anlatan "İnsan Hakları Odağında İşkence" kitabı, gerçek bir belge niteliği taşır.
Daha niceleri var, her biri ayrı bir değer... Ve de ulusal ve uluslararası ödülleri...
Bu işin edebiyat yönü...
****
Bir de dostluk yönü var ki, ki bu değeri anlamak için onun Karşıyaka'daki, bir kitap müzesini andıran bürosuna uğramak yeterli...
Ben de önceki gün iş arkadaşımla birlikte onu ziyarete gittim; 2 saati aşkın kaldık kendisiyle başbaşa... Yanımızda sadece çocuk kitapları yazarı Savaş Ünlü vardı.
Karşımızda sıcacık, insan sevgisiyle yüklü, haksızlığa direnen, fikirlerini paylaşmaktan zevk alan, mesleki anılarını anlatırken ilk günkü heyecanını yaşayan, doğum yeri olan Malatya'dan İzmir'e uzanan yaşam öyküsüyle gurur duyan bir bilge insan vardı.
Onu dinlemekten keyif aldım. En çok da insan sevgisine; "Ben en çok insanı sevdim Hürol bey... Ne olaylar yaşadım, ne katiller tanıdım, ne haksızlıklar gördüm. Ama hep insanı yaşadım. Onun için bu toplumun insanına ne kadar çok katkı verebilirsem, o kadar görevimi yapmış sayacağım. Bu ölene dek sürecek bir mücadele."
Veysel Gültaş, şimdi avukatlık yapıyor ve insana sevgiyle, hakça yaklaşıyor.
Tıpkı adaletinde, kitaplarında, şiirlerinde olduğu gibi...