Bir kent sadece siyaset, dedikodu ve yatırımlarla yönetilmez. İnsana da yatırım yapmak; hizmet sektörünü geliştirmek, desteklemek gerek...
Öyle iki dudağın arasında kalmamalı vaatler, net, yalın, tutarlı ve gerçekçi olmalı...
Kentin simgesi olmuş isimler ise, hem yönetim hem de toplum tarafından sahiplenmeli, desteklenmeli...
İşte o isimlerden biridir Noyaner Ailesi...
***
Bir süre önce gazetelerde çıktı haber, "İzmir'in simgesi yok" diye... Oysa o kadar çok ki, saymakla bitmez.
Çünkü simge sadece tarihi bir mekan, medrese ya da antik kentle sınırlı kalamaz, kalmamalı...
Topluma hizmet veren, kent kültürüne katkı sağlayan, insana "yaşama sevinci" taşıyan kişi ve kurumlar da aslında birer simgedir.
Tıpkı Dario Moreno gibi...
Ancak bizde adettir; bu insanlar ya küstürülür ya da unutulur.
Bu isimlerden biri de Atalay Noyaner'dir. İzmir'in bir eğlence kültürü varsa, nedeni olan isimdir Noyaner...
***
İzmir'e hayran, İzmir için mücadele eden bir isim Gazinocular Kralı Atalay Noyaner...
Çevresi "Deli misin, burada ne uzar ne kısalırsın, İstanbul'a git değerini orada bilirler" uyarısına hiç aldırmadı, "Ben İzmirliyim, kentime ihanet etmem" dedi diretti, ömrünün sonuna dek...
Ancak zaman onun aleyhine işledi uzun bir süre; önce Fuar'daki Akasyalar kapandı sonra da Konak'taki Maksim...
Yıllarca binlerce insana umut olurken, o dönem yalnız kaldı, iflasın eşiğinden döndü.
Sonunda İnciraltı'ndaki Turkuaz City kaderi oldu. Orayı yeşillikler içinde benzersiz bir cennet bahçesine çevirdi, İzmirlilerin vazgeçemediğini bir eğlence mekanı haline getirdi.
Şu kent kaosunda nefes alableceğiniz bir yaşam alanıdır Turkuaz City...
Ama o hep sorun yaşadı, son nefesini verdiği 4 yıl öncesine kadar bu savaşı hiç bitmedi, yüreği hep sızladı, sonunda dayanamadı.
***
Şimdi o mekanı Atalay Noyaner'in kızı Berna Noyaner yönetiyor, kardeşi Tayfun ile...
Berna, yüreği mücadele yüklü, zorluklardan asla yılmayan bir kadın karakter olarak girdiği eğlence sektöründe, hiç de hafife alınamayacağını gösterdi.
Bütün olumsuzluklara hazırlıklıydı, babasının kızıydı; dik durdu, ödün vermedi.
Bu zor süreçte kendini geliştirdi, Nayoner ismini zirveden indirmedi, İstanbul'dan ona da teklifler geldiği halde, o şu sözlerle reddetti: 'Ben İzmir'e aşığım tıpkı babam gibi... Hayatımı bu kente adadım, vazgeçemem' sözleriyle...
Bugün Turkuaz City, İzmir için hala bir "umut" bir "yaşam mekanıysa" bunda Berna'nın ve Tayfun'un verdiği mücadelenin büyük payı vardır.
***
Ve bir kişi daha...
Berna ve Tayfun Noyaner'in iyi yürekli, çalışkan ve mücadeleci karakterlerini, çocukluklarından bu yana nakış gibi işleyen anneleri Yasmin...
Eski Yugoslavya güzeli olan Yasmin Branislava, Atalay Noyaner'in ilk eşiydi. Tüm zorluklarla eşinin yanında oldu, çocuklarına da bu zor günleri hiç hissettirmedi.
Yürekli, mücadeleci, sevgi dolu bir kadındı, bu kimliğini çocuklarına da aşıladı.
Turkuaz City'yi tekrar zirveye çıkaran, toplumla paylaşan Berna ve Tayfun Noyaner kardeşler önce gün, annelerini de kaybetti, babalarından kısa bir süre sonra...
Yüreklerinde büyük bir acı var şimdi... Bu acının tarifi yok. Ama acımasız hayat devam ediyor.
Şimdi biz İzmirlilere düşen görev, babalarından aldıkları bu onurlu görevi bizlere ulaştıran, halka paylaşan Noyaner kardeşlerin yanında olmaktır.
Simgeyse simge, emekse emek...
Noyaner Ailesi bu ilgiyi, bu sevgiyi hak ediyor.
Tekrar başları sağolsun, Yasmin teyzenin kabri hep ışık içinde olsun.
GÜNÜN SÖZÜ
Dün rüya, yarın hayaldir. Dünü mutlu, yarını umutlu yapan bugündür. Onun için bugüne iyi bak ve gülümse...
Foostenelle