Örneğin, mezarlık yakınında oturan Ayten Hanım "Mezarlığın Ayteni" yoksulluk nedeniyle bebekliğinde eşek sütü ile beslendiği için "Eşek Sütü Mehmet" olarak anılırlardı.
Evlerde su tesisatı olmadığı için ihtiyacın sokak çeşmelerinden karşılandığı yıllarda temiz ve soğuk suyu ile en çok ilgiyi Çukur Çeşme çekerdi. Bitişiğindeki tek katlı beyaz badanalı evde Bayraklı'da herkesin tanıdığı ufak boylu şirin Aliye Teyze, kızları ile birlikte otururdu. İki Aliye vardı. Biri Çukur Çeşmeli Aliye Hanım, diğeri de Aydınlı Aliye Hanım olarak tanınırdı.
Girit'ten gelip Bayraklı ile Bornova arasında özellikle tarım ve hayvancılıkla uğraşan kesimin çarpıcı lakapları vardı.
Örneğin yoğurtçu İbrahim ağanın "lillaki", çiftçi Mustafa'nın "paçoti" Hasan Ağa'nın "Topal" olarak tanınması gibi...
Boşnak kökenliler ise isim kısaltarak birbirlerini çağırırlardı. Mehmet "Memo", Ahmet ise "Amuş", Hüseyin "Huko" olarak adlandırılırdı.
Yörenin renkli kişileri arasında Arnavut Faruk'lar, Yeveşzare Zeki Beyler, Kozmik Yüceller, Sıracahitler, Agof Hulkiler, Tarzan Hüseyinler, Tilli Mehmetler, Maçkara Ahmetler, Bastonyuttu Rahmiler, Bohça Yükseller, Gelin Fatmalar, Arap Ahmetler, Fiyaka Önder, Ördek Ahmet, Yavşak Şevki, Kel Rıza bu güzel insanlardan bazıları.* * *
Yine o tarihlerde Bayraklı'da ebe olmadığından ancak vahim durumlarda hasta İzmir'e gönderilirdi. Mahallenin fotoğrafçılarından Saadet Hanım büyük bir maharetle doğumları gerçekleştirirdi. Eşi Mustafa Biner fotoğrafçı olduğundan aile "Fotoğrafçıların Saadet Hanımı" olarak tanınırdı.
Sağlık konularında dayanışma muhteşemdi. Örneğin, doğumdan sonra türlü nedenlerle sütü kesilen annenin bakımını üstlenirler, bebeğe de mutlaka bir "süt anne" bulunurdu. Doğan bebeğin ebeliğinden tutun süt anneye kadar geçen süreçte hep Saadet ve Zihşan hanımlar vardı.
1950'li yıllarda matbaacı Remzi Bey, şık giyimi, yakasındaki altından altı oklu rozeti ile dikkat çekerdi.
"Merhaba" diyenlerin selamını sağ elini kalbinin üzerine koyarak alırdı. Oğlu Önder günde beş kez kıyafet değiştirdiği için adı "Fiyaka Önder"e çıkmıştı.
pazar neşesi
Nesli tükenmiş ayı...
Dünyada sadece bir çift kalan nadir bir ayı türünün erkeği ölmüş.
Bu ender hayvanın üreme ihtimali sıfır.
Bu yüzden soyu tükenecek.
"Ne yapalım?" diye düşünmüşler, kurullar toplanmış, çözüm yok.
Bir Türk bilim adamı çıkıp şöyle demiş:
"Bizim memlekette bir Ali Abi var. Söylemesi ayıp, aynen bir ayı... Hatta daha kıllı. Ondan rica edebiliriz.
100-150 dolar da ödül.
Ayıların soyunu ancak bu yöntemle kurtarabiliriz."
Bakmışlar başka çare yok.
Ali Abi'ye gitmişler ve durumun özetini, yapacağı hizmetin büyüklüğünü anlatmışlar. Bir de "Karşılığında 150 dolar..." demişler.
Ali Abi bir an düşündükten sonra, "Olur ama" demiş ve eklemiş:
"Üç şartım var."
Herkes büyük sevinç içinde, ama daha çok merakla, "Neymiş şartların?" diye sormuşlar...
Ali Abi bir çırpıda sıralayıvermiş:
"Bir... Öpüşmem.
İki... Yavru erkek olursa rahmetli babamın adını koyarsınız.
Üç... 150 dolar çok, en fazla 50 dolar veririm."
tarihten
Layık değil
Büyük İskender'den bir gün dilenci para istemektedir. Aralarında şu diyalog geçer...
- Az bir şey de olsa ihsan etmez misiniz?
- Az şey vermek bana layık değildir.
- O halde çok ihsan ediniz.
- O da sana layık değildir.
laflama
* Aşık Veysel "Güzelliğin on para etmez" demiş ya. Eksik olan kısmı ben tamamlayayım. "Yüzündeki makyaj olmayınca!"
* Atma martini bre Hasan. Serseri kurşunlar atıp, cana kıyan maganda olma!
* Sanatçı olup 'şan eğitimi' alacağına, kumarbaz olup 'şans eğitimi' alsaydın ya yavrum. Sanat karın doyurmuyor bu ülkede biliyorsun!
İbrahim Ormancı'dan