Kemeraltı eski günlerine geri dönemez!

Hayalperestliği bırakalım! Bitti o Kemeraltı'nın "tek" alışveriş merkezi olduğu günler. Bu şartlarda da geri falan gelmez!
İzmirliyim ve çocukluğumun alışveriş mekanı Kemeraltı'ydı elbette. Ama çocukken bile hoşlanmazdım mağaza mağaza gezdirilmekten. İsterlerse en şahane bayramlık elbiseyi alsınlar, sevmezdim o kalabalığı...
Alışveriş hemen bitsin ve benim için keyifli olan bölümü başlasın isterdim!
Kemeraltı Börekçisi'nde börek yemek, oradan karşı tarafa geçip karadut şerbeti içmekti benim için Kemeraltı... Şerbetin tadı mı yoksa rengi miydi beni cezbeden bilmem... Bir de Salepçioğlu Pasajı'ndaki "Miş Miş" pastanesinden dondurma yemek elbette.
"Alice Lezzetler Diyarı"ndaki yolculuk bitince de o çıldırtan kalabalıktan, işportadan, çığırtkanlardan kaçmak isterdim.

KAHVE VE NOSTALJİ
Peki hala Kemeraltı'na gidiyor muyum? Evet!
Ama anlattığım bu nostaljik keyfi yaşamaya gidiyorum.
"İhtiyaç" değil, "keyif" alışverişleri yapıyorum.
Mis gibi kokan Türk kahvesinden almaya gidiyorum mesela...
Hiçbir "diyar" ve "star", beni o enfes kokunun yolculuğuna çıkaramıyor.
Çocukluğuma gidiyorum ben Kemeraltı'na...
Bir bardak karadutla zaman yolculuğuna çıkıyorum.
Bir bölümü restore edilen, bir bölümü ise çığlık çığlığa "kurtarın beni" diye bağıran binalarına bakmaya gidiyorum.
Kemeraltı'nın o eski el sanatları ustalarına üzülüyorum.
Kimse yeterince koruyup kollamıyor onları. Biz İzmirliler dahil!
Bunları düşünüyor ve üzülüyorum. Ancak gerçekleri görmek gerektiğini söylüyorum.

ESKİ BİR DOSTSUN SEN!
Çocukluğunda, gençliğinde Kemeraltı'nda alışveriş yapanlar gidiyor bu tarihi mekana.
Ve bu alışveriş, daha çok eski bir dostu kısa bir ziyaret misali oluyor.
AVM'ler; indirimleri, mağazaları, sinemaları, restoranları ile "hepsi bir arada" seçeneği sunmuşken, kim gidecek Kemeraltı'na?
İşportası, çığırtkanı, kalabalığı ile kim için cazip olacak?
Peki o halde, AVM'lerin hiçbir yasayla bile hayatımızdan çıkarılması mümkün değilken, Kemeraltı'nı kaldırıp çöpe mi atalım?
Hayır!
Sadece boş hayal kurmayalım!
Madem kurtarmak istiyoruz çarşıyı; bu sorun Kemeraltı Günleri düzenlemekle çözülmez. Yıllardır düzenleniyor. Ne değişti?
Büyük oynamak lazım!
Nasıl mı? Bu işi becerebilmiş diğer oyuncuları izleyerek.

LEZZET TURİZMİ
Örnek verelim... Belçika'nın Brugge kenti, Ortaçağ'dan kalan mükemmel mimarisi, masalları hatırlatan kanal gezintilerinden çok, kendisini "çikolata" ile tanıtıyor! "Sokakları çikolata kokan kente gezintiye çıkın" diye tanıtım yazıları yazılıyor. Ve kente her yıl milyonlarca turist gidiyor.
Neredeyse adım başı, el yapımı çikolata satan pastaneleri var. Tatları çok mu güzel? Bence değildi. Ama "çikolata kokan sokak acaba nasıl bir yerdir" diye merak edip gittim mi, gittim! Adam bunu turist çekmek için pazarlıyor mu? Pazarlıyor!
Eğer istenirse Kemeraltı'nın şerbetleri, börekleri, Türk kahvesi, Havra Sokağı, ünlü turşuları, şambalisi bile tarihi çarşıya turist getirebilir.
Tarihi mekanları lezzet bahçesine dönüşebilir.
Unutulan meslekleri yapan esnafın hepsinin toplandığı bir çarşı yapılabilir.
Onların yaptığı el sanatlarını izlemek bir keyif olabilir turist için. Ve o ürünleri satın almak elbette.
Bu haliyle İzmirliler bile gitmezken turist gelip ne yapacak Kemeraltı'nda?
Uygulanabilir ve işe yarayacak yeni bir fikir gerekiyor Kemeraltı için.
Dört gün şarkı, türkü, gazel; sonra yine "yalnızlık senfonisi" ile olmaz bu iş!