GÜNEBAKAN ÇİÇEĞİ

İzmir Kadın Kuruluşları Birliği ve Öteki Beriki Tiyatro Topluluğu, Karşıyaka Belediyesi'nin destekleri ile içimizden birinin hayatını 'Kızlar Okula Yaraşır, Evliliğe Değil. Kadına şiddete hayır' sloganıyla sahneye taşıdı. Yaşanan gerçek hikayelerden yola çıkarak senaryolaştırılan Günebakan Çiçeği;
İzmir Kadın Kuruluşları Birliğinin çocuk yaşta evlilikleri önlemek amacı ile gerçekleştirdiği eğitimler, yerel yönetim ile işbirlikleri, bilgilendirme toplantıları, ekonomik ve sosyal hayatı güçlendirecek projelerin önemini bir kez daha gözler önüne serdi. Sanat bir kez daha hepimizin bildiği toplumsal sorunların geniş kitlere ulaşabilmesine aracılık etti.

VAN GOGH'UN İLHAMI

Yüzünü güneşe dönen, güneş ile yaşayan, Van Gogh'un ilham perisi, şiirlere, romanlara, resimlere konu olan çiçek. Ve bu bütün güzellikleri içinde yaşatan, güneşe dönen yüzü ile ışığı ve aydınlığı bize yansıtan, yaşama anlam katan çiçekler; herhangi bir yerde yaşama hakkı elinden alınarak dalından koparılıyor. Cinsel istismara maruz kalıyor, kişisel hak ve özgürlükleri elinden alınıyor, öldürülüyor, yıllarca esir muamelesi görüyor. İçimizden biri, Lale, Gül, Papatya, Yasemin hiç fark etmez... Ülkenin bir yerinde, herhangi bir ailede, adına çiçek isimleri verdiğimiz çocuklarımız acıya, şiddete, gözyaşına mahkum ediliyor...
Çocuk; Birleşmiş Milletler 18 yaşın altındaki her bireyi çocuk olarak kabul ediyor. Ve maalesef, ülkemizde ya da dünyanın herhangi bir yerinde bazı araştırmalara göre her 7 saniyede bir kız çocuğu; yani 18 yaşın altında henüz gelişimini tamamlamamış bir 'çocuk' evlendiriliyor. Yaklaşık 150 ülke içinde çok üzücüdür ki ülkemiz 50. sıralarda...
Çocuk evliliklerinin yoğun olduğu ülkelerin çoğu gelişmekte olan ülkeler ve ne yazık ki Birleşmiş Millerler Genel Kurulu'nda kabul edilen Birleşmiş Milleler Çocuk Haklarına Dair Sözleşme'sini imzalamış ülkelerde de durum aynı. Halbuki bu sözleşmeye imza atan ülkeler; insanlık ailesinin tüm üyelerinin, doğuştan varlıklarına özgü bulunan haysiyetle birlikte eşit ve devredilemez haklara sahip olmalarının tanınmasının dünyada özgürlük, adalet ve barışın temeli olduğunu; daha geniş bir özgürlük ortamında toplumsal ilerleme ve daha iyi bir yaşam düzeyi sağlama yolundaki kararlılıklarını, hak ve özgürlüklerden ırk, renk, cinsiyet, dil, din, siyasal ya da başka görüş ulusal ya da toplumsal köken, mülkiyet, doğuştan veya başka durumdan kaynaklanan ayırımlar dahil, hiçbir ayırım gözetilmeksizin yararlanma hakkına sahip olduklarını, çocuğun kişiliğinin tam ve uyumlu olarak gelişebilmesi için mutluluk, sevgi ve anlayış havasının içindeki bir aile ortamında yetişmesinin gerekliliğini kabul ettiklerini; çocuğun toplumda bireysel bir yaşantı sürdürebilmesi için her yönüyle hazırlanmasının ve Birleşmiş Milletler Antlaşmasında ilan edilen ülküler ve özellikle barış, değerbilirlik, hoşgörü özgürlük, eşitlik ve dayanışma ruhuyla yetiştirilmesinin gerekliliğini göz önünde bulundurduklarını belirtiyor. Ülkeler; bütün bu şartları kabul ederek imza atıyor ve çocukların korunmasını; hatta doğmamış çocuğun bile yaşam hakkını kabul ediyor... Ama durum değişmiyor.

ARTAN SAYIYI AZALTABİLMEK

Acı
Acı büyümesin, çocuklar çocuk kalabilsin diye Kadın Kuruluşları Birliği ulaşabildiği her yerde çalışmalarını sürdürüyor, kadın manifestosu hazırlıyor, tek tek köyleri dolaşıyor bıkmadan usanmadan anlatıyor, yeni projeler planlıyor...
7 saniyede bir, bir kız çocuğu gözlerini karanlığa açıyor. UNICEF 2030 itibariyle çocukken evlendirilen kadınların sayısı bugünkü sayısının 700 milyondan, 950 milyona çıkacağını tahmin ediyor...
Bütün çalışmalara rağmen; sayı her geçen gün artıyor. Yapacak çok şey var, günebakan çiçekleri solmasın diye, içimizden biri duygusal ve fiziksel şiddete mahkum olmasın diye yapacak çok şey var... Gittikçe artan bu sayıyı azaltmak, toplumsal ve ekonomik bir sorun olan çocuk evliliklerini ortadan kaldırmak mümkün... Yeter ki; o çocukların yanıbaşımızda, içimizden biri olduğunu unutmayalım...