Alçaklar tarafından öldürülen on üç şehidimiz için yapılan saygı duruşunu, yaşlı gözlerle izlerken tüylerim, diken diken nasıl olmasın?
Yani; tarifsiz bir hüzünle başladım şu maça...
Yorumcular, eskiden 19 Mayıs Stadı'nın böylesi karlı-buzlu havalardaki 'kemikleşmiş!' zemininden bahsederken, döndüm taa eski günlere... O formayı terletirken, o büyük takımlara kök söktürdüğümüz ve hatta şampiyonluktan ettiğimiz o zamanlar geldi aklıma... Çevremdekiler, maçın sonucunun ne olabileceğini soruyorlar... 'Biri en altta, biri en üstte!' dememi daha bitirmeden Ghezzal, kaleci Nordfeldt'in sağ tarafından, o köşedeki biriken örümcek ağlarını, müthiş bir vuruşla toplayıvermez mi? Beşiktaş rahat, gol yeme korkularından erken kurtulan Gençler'de rahatladı böylece! Dün bir daha gördük ki, Kartallar'ın olmazsa olmazları, Atiba ile Josef de Souza... Son bir kaç haftada da, bu muhteşem ikiliye eklenen Ghezzal çıktı meydana... Atılan golden hemen sonra Aboubakar, ikinciyi yapıştırsa, çok daha rahata erecekti Beşiktaş ama, yetinmekle kaldılar sadece... Candeisas'ın karşı karşıya kaldığını Ersin kurtarmasa, her iki takımda, eşit koşullarda, kardeş kardeş gireceklerdi soyunma odalarına...
BENCE EN SANSLI TAKIM
İkinci yarı başlamasıyla beraber oyun alanı, yeşilden beyaza dönüşürken, her iki takım için top taşıma, pas verme ve şut çekme olanakları kar engeline takılıyordu, yavaştan... Sergen Hoca, Aboubakar, Larin ve Ghezzal'ın yorulmuş olduklarına inanmış ki, çekti üçünü birden kulübeye... Gençler'in iştahı kabarmış ve Kartal'ın balans ayarı biraz bozuluyor olmuş gözükse de, N'koudou, Josef ile Cenk Tosun, birçok pozisyon yakaladılar ama gole dönüştüremediler maalesef... Rosier'in sağdan ısrarlı bindirmeleri...
N'koudou'nun sol kanadı talan ederek top taşıması... Cenk'in eski günlere döndürdü ve iki golle taçlandırdı, hem takımını, hem de kendini... Kahin değilim ve şimdiden ahkam kesmek adına, futbolda çok erken bir zaman... Ancak; liglerin en iyi kadrosuna sahip olan Beşiktaş... Şampiyonluğun en büyük adayı da, yine Beşiktaş...